Yolculuklar, insanın sınırlarını genişletir. Dağarcığındaki görsel zenginliğe, renklere, kokulara yenilerini ekler, “içindeki sınırları da genişletir” bu sayede. Eğer hayata doğduğumuz andan başlayan bir yolculukmuş gibi bakarsak bu yolculuk en çok insanın kendini tanımasının hikâyesidir.

Cesaretler ve korkular, kalabalıklar ve yalnızlıklar, düş kırıklıkları ve umutlar, her biri ayrı ayrı ve birlikte parçasıdır bu yolculuğun. İnsanlar değişir, manzara değişir ama yolculuk devam eder.

Eylem Erdem Uğurlu’nun “Yola Çıkmak” kitabı “yolda olmaya” bir övgü niteliğinde. Gideceğin yönden, vazgeçmelerden, yeniden başlamalardan bağımsız biçimde yalnızca yola çıkmış olmanın, yolda olmanın bizzat kendisine bir övgü. Hayat yolculuğunda, hedeflediklerinden ve başardıklarından fazlasını göstermeye dönük cesur bir çıkış. Düştüğün yerden kalkıp yeniden başlama cesaretine, başka yolları deneme cüretine bir övgü. Çünkü maceranın kendisi, anladıklarından çok anlamadıklarında, keşfettiklerinden çok henüz keşfedemediklerinde gizli. Sırada bekleyen sınırsız “yeni”lerle... 

Kaç yaşında olursanız olun yolculuğun herhangi bir noktasında olduğunuzu hatırlatan ve daha cesur gözlerle bakmanızı sağlayan, kaç yaşına varırsanız varın henüz bitmemiş bir yolculuğun bizzat kendisi olduğunuzu hatırlatan bir hikâye bu.

Yavaş, hızlı, kalabalık, yalnız, cesur, korkak, uzak, yakın, yeni, eski… 

Ne olursa olsun aslolan yola çıkmak, yolda olmaktır. 

Şairimizin deyişiyle “Aslolan hayattır.”

Künye: Yola Çıkmak, Eylem Erdem Uğurlu, Nesin Yayınevi, 2020