Türkiye’de sermaye birikimi sürecinde aşiretlerin rolü, kapitalizmin bölgedeki özgün karakterlerinden biri olmaya devam ediyor.

Süleymaniyeli Molla Halid’in tarikatının uzantıları Türkiye’yi de ele geçirdi. Ülke AKP ile ortaklık kurmuş Nakşi-Halidi tarikatı uzantılarınca yönetiliyor. Barzani İmparatorluğu ise Türkiye ile uzatılmış bir balayında.

Hem genel olarak Türkiye kapitalizminin dinamiklerini hem de Kürt sorununu daha iyi anlayabilmek için sınıfları daha belirgin şekilde görmeye, ayırt etmeye ihtiyaç var.

Türkiye’nin sınırlarının gevşetilerek genişletilmesi projesi Türkiye’nin sınırlarının sorgulanmasını meşrulaştıran bir adımdır.

Herhangi bir ulusun devlet kurma hakkı emekçilerin sömürüden, ülkelerin emperyalist tahakkümden kurtulma hakkının önüne konamaz. “Her ulusa devlet” açık arttırmasının geleceği sadece savaştır.

Tudeh söz konusu olduğunda sorunun devrim stratejisiyle bağı olduğunu, önder kadroların zihnindeki “liberal burjuvazinin devrimi” yanılsamasının kritik bir engeli oluşturduğunu saptamak durumundayız.

Balfour Deklarasyonu, İngiltere’nin hakkı olmadığı bir bölgedeki toprakları, orada asla yaşamak niyetinde olmayan Yahudi halkına verme bahanesiyle gasp ettiğini açıklayan bir aldatmacadır.

SSCB, özellikle Kuzey Afrika ve Ortadoğu’daki halklar nezdinde İsrail karşıtı tutumuyla saygınlık kazanmış, bölgede nüfuzunu artırarak sosyalizmin etkisinin bölge coğrafyasına taşınmasını sağlamıştır.

"Bütün bölmeleriyle Filistin solunun direnmediğini söylemek büyük haksızlık. Ama yine de çıkış yolunun işaretleri de buradan yola çıkarak türetilebilir. Direnmek, her zaman, eninde sonunda kazandır."

"İsrail, Filistin’in tüm kaynaklarını ya kendisi yağmalıyor ya uluslararası şirketlere, tekellere peşkeş çekiyor. Yani Filistinlilere tek bir şans bırakıyor: İsrail’in işçisi olmak."

İsrail büyük sermayenin ileri karakoludur. Haletiruhiyesi Avrupa’nın antisemitizmi ile oluşturulmuş bu devlet, kendi ezilmişliklerinden yepyeni bir ırkçılık türü yaratmayı başarmıştır.

İnsanlık eşitlik ve özgürlüğün hâkim olduğu komünist bir dünyaya doğru ilerleyecekse, bu yolun bir noktasında İsrail devletinin en azından mevcut hali yıkılmak zorunda.

Öncelikle, burjuva ideolojisinin yeni çocuğu diyebileceğimiz seküler milliyetçiliğin tarihselliğini masaya yatırarak kolları sıvayabiliriz.

"Kapitalizmin yarattığı yeni koşulları ve imkanları, kapitalizmin farklı üniformalı fedailerinin hazırlıklı karşılaması şaşırtıcı değil."

Bolşeviklerin öncülüğünde Rus işçi sınıfı bir “sınıf” gibi hareket etme emareleri gösteriyor, ekonomik talepleri aşan istekler ve arzular mücadeleye dâhil oluyordu.

Ne demiştik işte tüm bu karmaşadan çıka çıka o özlü söz çıktı! Hiçbirşey olmadıysa bile kesinlikle bir şeyler oldu!..

"Türkiye’de CHP’ci bir sol vardır ve kuşkusuz önümüzdeki dönemde de var olacaktır. Ancak bunu aşan bir komünizmin ve cumhuriyetçiliğin inşa edilmesi de pekâlâ mümkündür."

Sosyal demokrasi, sosyalistlerin dostu değil düşmanıdır; ama düzenin kendi özgün işlev ve çelişkilerine sahip bir parçasıdır. Onunla bu özgünlükleri dikkate alınarak mücadele edilmelidir.

Sermayenin onu devrimden gelen tortulardan kurtaracak Caligula’lalara ihtiyacı var. Amcaya karşı yeğen; Napoleon’a karşı Louis Bonaparte. Tayyip Erdoğan’a karşı Ekrem İmamoğlu…

Eşitlik, eşit gelir dağılımı ve sosyal adalet asla ağza alınmaması gereken kavramlar haline getirildi. Bugün emekçi kadınlar için sonuç, piyasa demokrasisi ve AB emperyalizmidir.

PCF deneyimi, bir komünist partinin devrimci olanakları kullanmadığı takdirde nerelere savrulacağını ortaya koyması açısından değerlidir. 

Çünkü saldırı, Kuruluş’adır. Cumhuriyet Kuruluş, Kuruluş ise Kurtuluş’tur. Saldırı, yerinde karşılanmak durumundadır.

"Anayasa gündemi ve CHS’nin restore edilmesiyle sürdürülecek uzlaşma zemininin ekonomi başlığında örülmesi, işçi sınıfına sopanın daha sert sallanması ve emekçilerin daha fazla yoksullaştırılmasıdır."

''Hangi sınıfın elinde olursa olsun, her Cumhuriyetin harcında yoksulların ve zamanla işçi sınıfının emeği ve kanı vardır.''

Türkiye’nin düzeni Cumhuriyet’in ilerici damarı ile sosyalist damarın birlikte büyüme potansiyelini gördüğü andan itibaren buraya müdahale etti.

Türk-Sovyet ilişkilerinde ilk kapsamlı sarsıntı Lozan Antlaşması’na yönelik hazırlık süreci ve konferans sırasında yaşanmıştır. 

Milli Mücadele’de “halk” nasıl bir rol oynamıştır? Ya da soruyu farklı bir şekilde ifade edersek Milli Mücadele’yi sınıfsal açıdan nasıl değerlendirebiliriz?

Yapılması gereken, çözümün nostaljide ya da bu dönüşümden çıkarı olan sermaye sınıfının şu ya da bu bölmesinde değil dönüşümden zarar gören sınıfta aranmasıdır.

''Evet, sosyalist devrime inanıyoruz. Ya da Türkiye’de sosyalist devrime inanıyoruz. Ahlaki bir yanı var ama ondan ibaret değil.''

'Önce iktidar sorunu çözülmeli, saltanata son verilmeli ve Cumhuriyet’e adım atılmalıdır. Bunun için de siyasalın yaratıcı gücüne ihtiyaç duyulmaktadır.'