Ne zaman "güvenlik" denilse, biliyoruz ki, saldırı hazırlığı yapılıyordur. Ne zaman "reform" denilse, biliyoruz ki, karşıdevrim taarruza geçmiştir. Ne zaman "barış" denilse, biliyoruz ki, sıtmaya razı etme dayatmaları gündemdedir.
Mülk sahibi sınıfların emekçi sınıflara saldırısı, tarihin her döneminde ilan edilen gerekçelerden farklı referanslar üzerinden yürümüştür. Gerçek neden ile ilan edilen gerekçe arasındaki kapanmaz açı, kavramlar tersyüz edilerek kapatılmaya çalışılmıştır.
Yine "güvenlik", "dünya barışı", "diyalog" sözcüklerinin savrukça kullanıldığı bir uluslararası konferansa start verildi. Mottosu "Diyalog ile barış" olan 55'inci Uluslararası Münih Güvenlik Konferansı, 15-17 Şubat tarihleri arasında onlarca devlet ve hükümet yetkilisini bir araya getiriyor.
Uluslararası Münih Güvenlik Konferansı, kağıt üzerinde Alman hükümetine bağlı olarak örgütlenmiyor. Kamu yararına dernek statüsü üzerinden iş gören Uluslararası Münih Güvenlik Konferansı Limited Şirketi (MSK GmbH) sponsorlar üzerinden devasa bütçeli etkinlikler örgütlüyor.
Hükümete bağlı Federal Basın Başkanlığı (BPA) "proje destekleme" kapsamında Münih Güvenlik Konferansı'na 2013'de 637 bin avro ödenek ayırırken, Federal Ordu'dan da aynı yıl için sözü geçen konferansa 71 bin avro ödendi. Federal Hükümet, her konferansa ortalama 500 bin avroluk bütçe ayırmaktadır.
Alman hükümetinin MSK GmbH'a yaptığı nakti ödemenin dışında, 4 bini aşkın polisin en az bir hafta boyunca teyakkuz halinde tutulmasının maliyeti de Alman kamu kasasından karşılanmaktadır. Yani MGK, herhangi bir "düşünce kuruluşu" değil, Alman devletinin önem ve destek verip kadro tayin ettiği yarı resmi bir örgüttür.
Ancak Uluslararası Münih Güvenlik Konferansı'nın asıl finanse edenleri büyük şirketlerden oluşuyor. Alman sigorta devi Allianz SE'den otomotiv devi BMW'ye, silah sanayiinin tartışmasız en kodamanı Krauss-Maffei Wegmann'dan Siemens'e, Telekom Deutschland'dan Robert Bosch Stiftung'a, George Soros'dan Deutsche Welle'ye kadap pek çok şirket bu konferansa para aktarmaktadır.
MÜNİH GÜVENLİK KONFERANSI'NIN TARİHÇESİ
1963'de Uluslararası Savunma Buluşmaları (IWB) adıyla göbeği kesilen "yarı resmi, kamu yararına şirket'", daha sonraları Uluslararası Münih Güvenlik Konferansı (MSK) adını aldı.
Münih Güvenlik Konferansı Limited Şirketi'nin resmi sitesinden verilen bilgiye göre, konferansların ''ilk on yılında'' yapılan toplantılar için ''transatlantik aile buluşmaları'' nitelemesinde bulunuluyor. ''Transatlantik buluşmalar açısından kendi türünde ayrıksı'' tanımında bulunulan konferans, Soğuk Savaş döneminin Almanya'daki en etkili aktörleri arasında sayılan Ewald-Heinrich Hermann Konrad Oskar Ulrich Wolf Alfred von Kleist-Schmenzin, daha kısa adıyla, Ewald von Kleist tarafından örgütlendi.
1922 doğumlu aristokrat kökenli Ewald von Kleist, yakın tarihe ''20 Temmuz 1944 Hitler Suikastı'' olayı ile adından söz ettiren ''Claus Schenk Graf Von Stauffenber Çevresi''nden geliyor. Sözü geçen suikasttan hafif yaralı kurtulan Hitler, Claus von Stauffenberg ve Genaral Hennig von Treschkow'u tasfiye etmişti.
Hitler'in çöküşünü gören Alman burjuvazisinin ''diğer kliği'' adına hareket eden ekipte yer alan Ewald von Kleist, savaş sonrasında da boş durmamış, emperyalist güçler arasında ''diyalog ile barış'' diplomasisi konusunda görev üstlenmişti. Soğuk Savaş'ın uzun yıllar merkez üssü olan Almanya'da böylesi bir konferansın düzenlenmesi, hiç kuşkusuz önemliydi.
MÜNİH GÜVENLİK KONFERANSI'NIN ÜÇ İŞLEVİ
Ancak Sovyetler Birliği'nin çözülmesi ile MGK'nin da işlevi sallantıya girdi. Alman Demokratik Cumhuriyeti'nin ilhak edilmesi, Yugoslavya'nın parçalanarak küçük lokmalar haline getirilmesi sürecinde ''hak dağıtıcı'' kulis çalışmaları ile varlığını bir süre daha koruyan konferans, ABD emperyalizminin ''önce Amerika'' olarak kodlanan yeni yöneliminde giderek artan işlev boşalması sendrumu yaşıyor.
MGK, bir Soğuk Savaş kurumu olarak sahne aldı. Amaç, üçlü ayaklı bir eksen için diplomatik zeminin kullanılmasıydı.
Bir, Sovyetler Birliği'ne karşı emperyalist dünyanın ortak diplomatik dil ve üst aklını oluşturmak; iki, küresel sermayenin bütünsel çıkarları lehine 'farklıkları' regule etmek: ''Modern kriz diplomasisi''; üç, Alman emperyalizminin itildiği konumdan çıkarak, küresel bir aktör olarak görünür kılınmasını sağlamak.
AACHEN ANLAŞMASI'NDAN ÜÇ HAFTA SONRA ALMANYA'YA SOĞUK DUŞ
Her ne kadar, "Münih, uluslararası siyaset açısından, siyasetçiler ve uzmanlar için en önemli ve en güncel konuların açıklık ve üretkence ele alındığı bir yer" olarak tarif ediliyor olsa da, şimdiki konferans başkanı diplomat Wolfgang İschinger, bütün diplomatik dil oyunlarına rağmen, ''liberal dünyanın krizde'' olduğunu teyit eden ifadelerden kaçınamadı.
Fransa-Almanya sınırındaki Aachen kentinde 22 Ocak'ta imzalanan anlaşmanın mürekkebi kurumadan, Macron'un Rusya ile Almanya arasında imzalanan Mavi Akım II anlaşmasını protesto ederek konferansı boykot etmesi, Ischinger'in gizleyemediği krizin en canlı örneği oldu.
Bırakın NATO ve ABD ile yaşanan krizi, ''Avrupa Ordusu'', ''Aachen Anlaşması'' derken Fransa ile dahi papazı bulan Almanya, MGK'da iddia edilen, ''diyalog ile barış'' söyleminin havada kaldığı gerçeğini ne oranda sindirebileceğini dahi belirleyememiştir.
KALICI BLOKLAŞMALARIN İMKANSIZLIĞI, ARACI KURUMLARI ÖNEMSİZLEŞTİRİYOR
Emperyalist dünyayı saran krizin, kalıcı bloklaşmalara alan açmak şöyle dursun, Münih Güvenlik Konferansı gibi aracı kurumları dahi hızla önemsizleştirdiğini saptamakta yarar var. ABD ile Kıta Avrupasının kudretli çekirdek devletleri arasında yaşanan kriz, ne Atlantik'in öteki ucu açısından ne de Avrupa açısından steril/oturmuş bir sonuca ulaşmadı, ulaşamadı.
Münih Güvenlik Konferansı, bir "aracı/arabulucu kurum" olarak geleneksel işlevini daha az yerine getirme kaderi ile başbaşa kaldığı için, ileriki yıllarda emperyalist aktörler arasında, daha az teveccüh gösterilen bir uzlaşı platformu olarak sönümlenmeye yüz tutacak gibi görünmektedir.
Konferans'da Alman Savunma Bakanı Ursula von der Leyen ile İngiltere Savunma Bakanı Gavin Williamson'ın açılışı birlikte kotarma manevrası, Brexit ile çalkalanan Kıta Avrupasında, olsa olsa ''eski güzel günlere'' özlem duyan geleneksel statükoculuğun sahne alması olabilir.
Katı olan her şeyin hızla buharlaştığı kapitalist/emperyalist dünyada, ''emperyalist üst akıl''ı temsil iddiasındaki Münih Güvenlik Konferansı ve benzer yapıların ilgili kesimlere verecek akıllarının olduğu tezi, ikna edici olmaktan uzaktır.