Suruç’ta, Kobane’de, Reyhanlı’da, Gezi’de ve tüm savaşlarda yitirdiğimiz evlatlarımız için…

Ah biz ne ettik? Biz ne ettik de duyarlı, sevgi dolu, aydınlık, gözlerinin içi gülen,  her canlıya değer veren, çevresini koruyan çocuklar yetiştirdik? Nasıl anlamadık bunları yaşayacağımızı, yaşayacağınızı?

Çiçekleri öpüp koklayan, oyuncaklarını koynunda uyutan, rengarenk gökkuşakları boyayıp anneciğine getiren, adaleti, eşitliği, sevgiyi ve saygıyı daha yürümeden, konuşmadan gören, duyan, öğrenen çocuklar oldunuz bizim yüzümüzden. Ah ne ettik …

Nasıl koruyacağız sizi bu karanlık dünyada? Nasıl durduracağız öfkeyi üstünüze kusulan? Şarkılarla, şiirlerle, el ele, kol kola yürürken sizi incitmelerine, -ne incitmesi be, naif filan olmayacağım- bedenlerinizi parçalamalarına nasıl engel olacağız?

Sevmeyin çocuğum, güvenmeyin, inanmayın… Adalet filan yok bu dünyada. Geri dönüşü de yok, şimdiye kadar iliklerinize işlenen adalet, eşitlik ve özgürlük duygusuyla baş edemeyeceksiniz. Ah ne ettik biz…

(Suruç'ta kaybettiğimiz gençlerin sırt çantaları)

Daha şimdiden isyan ediyorsunuz. Daha şimdiden anlıyorsunuz bir şeylerin ters gittiğini. Değişmesi gerektiğini söylüyorsunuz. “Neden hep iyiler ölüyor?” diye sorduğunuzda yanıt veremiyoruz ki. Ahhhh okutmayacaktık o kitapları size, ellerimiz kırılaydı… Aziz Dedenizi dinlemeyin, Nazım Hikmet Amcanızı da… Adile teyze büyük günahkardı dediklerinde inanmalı ve sevmekten vazgeçmeliydik. Ahhh onun yüzünden sevmeyi öğrendik biraz da biz.

Vurmayı da bilmezsiniz siz şimdi, biz de bilmeyiz ki, nasıl öğretelim… Sevmeyin herkesi, kendinizi sevin sadece, bir de çıkarınıza uygun düşeni. Ahhh çıkar nedir onu da bilemezsiniz…

Affedin çocuklar, affedin bizi… Başka türlü yapamazdık biz, siz de yapamazsınız, yapamayacaksınız. Biz çığ olup akmayı, kötülükleri, karanlıkları örtmeyi istedik. Henüz başaramadık, ama başaracağız. Koruyamadıklarımız oldu ama artık sizi karanlığa bırakmayacağız, eşkıyaya teslim etmeyeceğiz. Sevgiyi yüreğinizden, aydınlığı ve adaleti aklınızdan söküp alamayacağımıza göre;

kendi kendimizle yarışmadayız, gülüm.
ya ölü yıldızlara hayatı götüreceğiz,
ya dünyamıza inecek ölüm.

Nazım Hikmet Ran

     

    Öyle bir ağlasam

    Öyle bir ağlasam çocuklar

    Size hiç gözyaşı kalmasa.

 

    Öyle bir aç kalsam

    Öyle bir aç kalsam çocuklar

    Size hiç açlık kalmasa.

 

    Öyle bir ölsem

    Öyle bir ölsem çocuklar

    Size hiç ölüm kalmasa.

 Aziz Nesin