Genel toplumsal algı ölmüş kişilerin ardından kötü konuşmamayı zorlasa da, bizler devrimciyiz ve o kültüre göre konuşuruz. Kaldı ki tarih hiç bir zaman faşistleri affetmez. 8 Nisan sabahı ölen Margeret Thatcher’i -aynı zamanda Demir Leydi diye de anılır- özetlemek gerekirse: O bir gericiydi, o bir işçi düşmanıydı, o bir emperyalistti! Belki de dünyanın en kültürsüz başbakanıydı ( Türkiye Başbakanını tenzih ederim).

Yarın, öbür gün Barrack Obama duyduğu derin üzüntüyü dillendirebilir, Erdoğan bağsağlığı dileyebilir. Dünyanın tüm patron orduları ve gerici iktidarları üzülmüştür fakat emekçiler veya aydınlardan böyle bir duygu oluşacağını hiç zannetmiyorum.

Neoliberalizmin ilk uygulayıcılarından biri olan Thatcher İngiltere’de resmen işçi sınıfına karşı savaş açmıştır. Seçimden önce ülkeye refah getirme sözlerinde bulunurken, seçimden sonra bu sözü hatırlattıklarında “Refahın gelebilmesi için önce biraz sıkışmamız lazım” gibi bir cevap vermiştir. Şaşırmamak gerek, burjuva siyasetçisi olmak böyle bir şey olsa gerek. Tabi bu “sıkışmak” zenginleri etkilememiştir. Bunun yükü dolaylı olmadan, direk olarak işçi sınıfının tepesine bindirilmiştir. Thatcher dönemi denilince İngilizlerin aklına işçi grevleri ve ona yapılan kanlı müdahaleler gelir. Açık bir şekilde fakirin daha da farkirleşmesinin umrunda olmadığını, zenginin daha zenginleşmesi gerektiğini söylemiştir.

Herhalde Thatcher hakkında hiçbir bilgisi olmayıp da yazının burasına kadar okumuş okura, Thatcher’ın Amerika başkanı Ronald Reagen ile yakın olduğunu söylesem çok da şaşırmaz. Soğuk savaşın yaşandığı dönemde, bir tarafta kollektivizm ve eşitlik gibi kültürler yükselirken Thatcher ve Reagen kendi ülkelerinde bireyci ve eşitsiz bir kültür yaratmıştır, üstelik bununla da övünmüşlerdir. Thatcher sosyalizme karşı savaş açmış, her türlü kötülüğü onda aramaya çalışmıştır.

Bu sırada ise “Falkland” savaşını başlatmıştır. Amerika ve diğer emperyalistlerin büyük desteğiyle Arjantine saldırılarda bulunur. Kendi koltuğunda ne kadar güzel bir iş yaptım diye böbürlenirken Arjantin’de çocukların üzerine bombalar yağar.

Liberaller kendisinin erkek, kadın ayrımcılığına karşı duruşunu överler. Doğrudur. İşçi sınıfını kadın, erkek demeden sömürdü. Arjantin halkını kadın, erkek demeden öldürdü. Hiçbir şekilde ayrımcılık yapmadı. Erkek bir burjuva siyasetçisi kadar çirkin ve çirkefti siyaseti.

Güzel bir yanı vardı fakat. Uzun zamandır sesi çıkmayan gençleri sokağa itti. Gençler, emekçilerle omuz omuza eylemlere katıldı. İngiltere’de asi rock akımının başlatılmasına ilham oldu. Onun bu despotik yönetimine karşı tepki olsun diye gençler bugün dünyaca ünlü olan grupları kurdu. Sex Pistols bunlara bir örnektir. Iron Maiden ise ismini direk Thatcher’a gönderme olsun diye almıştır.

Bütün bunlara rağmen İngiltere’de işçi sınıfı ve sol -bütün eleştirilere rağmen- ayakta kaldı. Göründüğü gibi Thathcer bu dünyadan gider ama sınıf mücadelesi yenilmez, devam eder. 1 Mayıs yaklaşırken bu durum, dünyanın tüm gerici iktidarlarına ders olsun.

Bir gün, Thatcher hayatta iken, ekmek parası kazanmak için emekçiler tarafından “Thatcher heykeli”, yine emekçiler tarafından kendi iktidarları için yıkılacak. Proleterler kendi elleriyle zorla yaptıklarını, zevkle yıkmasını da bilir. Benim ise en büyük üzüntüm Thatcher’ın bunu görememesi.

Dipnot: Thatcher’ın ölümü yakın arkadaşı Reagen’ın ölümüne benziyormuş. Bilinçleri yerinde değilken... Doktorlar keşke bunu ikiside önemli mevkiye gelemeden teşhis etselermiş.