Uçak Kahire'den Roma'ya gitmek üzere havalanıyor. Davutoğlu uçağına Milliyet yazarı Aslı Aydıntaşbaş ve Star Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Mustafa Karaalioğlu'nu da almış. Uçaktan Arap coğrafyasına bakıyor ve "devrimciliğinin olanca ataşi ile" başlıyor anlatmaya:

“Bölgede artık devrimci bir ruh, bir isyan kültürü gelişti. Arap insanının şu anda istediği para pul, ekmek değil, onur... Yaşananlardan heyecan
duyuyorum.”

Davutoğlu tutamıyor kendini ve daha da ileri gidiyor. Neredeyse eline bir kızıl bayrak (aman ne kızılı be yeşil) alıp, Arap Yarımadası semalarında uçuşa geçecek:

“Bakın bu makamda olmasam ya da genç olsam ben de ‘Yaşasın devrim’ diye bağırıp rahatlardım. Ama bölgede istikrarı gözeten büyük ülke olarak halkların en az zarar görmesini de hedeflememiz lazım. Devrim iyidir diye sanki Marksist devrim ihracı yapar gibi bağıramayız ki...”

Sonra da "diktatörlere", özellikle de Beşar Esad'a karşı manifestosunu okumaya başlıyor:

“Bu bölgede zamanın ruhuna aykırı, baskıcı rejimler yaşayamayacaktır. Beşar Esad reforma hayır demiş değil ama zamana yayabileceğini düşünüyor. Fakat zamanında bazı şeyleri yapmakta geç kaldı. Şimdi artık bazı şeyler anlamını yitirdi. Artık Suriye’de şok gelişme istiyoruz.”

Davutoğlu kendinden geçiyor, ille de "şok gelişme isterim" diyor, "devrimci ruh"tan bahsediyor. Peki Davutoğlu bunları derken uçak nereye mi gidiyor? Roma'ya gidiyor. Konu ne mi? Barack Obama, Nicolas Sarkozy, Silvio Berlusconi ve David Cameron gibi "devrimcilerin" liderliğindeki ülkelerin Libyalı "devrimcilere" para ve silah yardımı yapması. Diğer konu, NATO'nun yani Kuzey Atlantik Devrimci Halk Ordusu'nun Libya'yı işgal etmesi.

Ne güzel değil mi? Davutoğlu aynı "devrimci dayanışma"nın Suriye için de gösterilmesini istiyor. "Şok gelişme istiyoruz" diyor. Akdeniz'de bekleyen ABD savaş gemileri artık "enternasyonalist" görevini yerine getirmeye başlasın artık Suriye'ye de bombalar yağsın. Bombaların açtığı yoldan yeşil bayraklı mücahitler "devrime" yürüsün!