Almanya'daki seçim sonuçları büyük oranda öngörüleri doğruladı. Hristiyan Birlik Partileri kısmî bir gerileme ile birinci parti konumlarını sürdürürken, sosyal demokrat parti küme düştü.

Liberal parti dört yıldır mahrum kaldığı meclise yeniden döndü.

Yeşiller yaralandı ama bir koalisyon bloğunun dış kapısındaki dış mandal olma durumlarını korudu.

Sol Parti beklenen yükselmeyi gösteremese de meclise kapağı attı.

Burjuva sosyolojisinin kavram çerçevesiyle değerlendirilirse, ''iktidar yıprattı''; yıprattığı için de koalisyon hükümetinin her iki bileşeni de örselendi.

Dar koalisyon modelinden geniş koalisyon modeline geçiş sağlandı. Jamaika modeli adı verilen modele göre, Hristiyan Birlik Partilerinin siyahı, Liberallerin sarısı ile Yeşillerin yeşili birleşerek Jamaika modelini oluşturacak.

Sosyal demokrat SPD, yerleşik düzenin has sübabı olarak, muhalefet partisi olma rolünü AfD faşistlerine bırakmayacağını deklare etti.

Sistemin bütünsel çıkarı açısından en akıllıca tutum alıştır; kabul etmek gerekiyor.

Merkelli istikrar vurgusu daha ne kadar gider?

Bilinmiyor...

Alman sonbaharı, istikrar tanrısının da sonbaharı olduğunun açık tescili oldu.

Merkelli istikrar vurgusu, düzenin daha sağ bir istikrar arayışınıda olduğu gerçeğini inkâr etmedi. 

Evet, istikrar olacak. Ama emeğin daha çok baskılandığı bir istikrar olacak. Solun budandığı, tarihsel kazanımların tırpanlandığı bir istikrar. 

Daha fazla silahlanma, daha fazla militarizm, daha fazla şovenizm şırıngası...

İktidar daha da sağ olacak. Düzenin sağlığı için bu şart haline geldi.

İktidar, muhalefet üzerinden terbiye edilecek. Bunun için AfD var. Bunun için AfD 'seçil'di...

Sosyalist sola düşen mi?

Kapitalizmin hasta bakıcısı rolüne topyekün hayır diyen bir müdahale bilinci. Örgütlenme bilinci. Düzen dışına gözünü dikmiş bir devrimcilik...

Almanya iktidarını değil, muhalefetini seçti.

Alman sonbaharı, zincirin zayıf halkadan mı, 'güçlü' halkadan mı kopacağının oylandığı bir dönemi işaretledi. 

Sorun, seçilen muhalefetin cinsinde: Sömürü zincirini kıran muhalefet mi, lehimleyen  muhalefet mi?

Faşist hareketin muhalefet katına yükseltilmesi, sermaye tercihidir. Halk tercihi değil.

Ekim'in 100. yıl dönümünde emekçilerin muhalefeti, Almanya için (de) hiç olmadığı kadar yakıcı bir seçenektir.

Sonuçlarına (da) katlanacaklar.