Biden ekibinin işbaşı yapmasıyla Rusya’ya dönük düşmanca ve saldırgan tutumun hız kazanması bir oldu.

Zaten yaşı ve hastalıkları olan bir başkan seçmelerinden ne yapacaklarsa ellerini çabuk tutacaklarını tahmin ediyorduk.

Gerçi ABD emperyalizmin stratejilerini derinden belirleyen ekip öncesinden iş başındaydı. Belarus’taki renkli devrim girişimi, Kafkaslarda güç dengelerinin değişimi ve ama özellikle Navalnıy olayı.

Aleksey Navalnıy isimli sağcı, ırkçı ve sosyal medya fenomeni figür belli ki çok önceden Batı tarafından ajanlaştırılmıştı. Geçen sene Nobel Barış Ödülüne aday gösterildi.

Ağustos ayında bir uçak yolculuğu esnasında hastalandığını iddia etti ve Almanya’ya gitme talebi kabul edildi. Muhtemelen Putin yönetimi Merkel’in şahsında cisimleşen Almanya’nın ABD’den bağımsız bir emperyalist hatta ilerleme çabasına ve Rusya ile Kuzey Akımı 2’de olduğu gibi daha dengeli bir siyaset izlemesine güvenmişti.

Ancak neye uğradıklarını anlamadılar. 90 öncesinden çok iyi bildikleri soğuk savaşın buz gibi yüzüyle karşılaştılar. Rusya tarafından üretilen noviçok adlı sinir sistemine etki eden güçlü bir maddeyle Navalnıy’ın zehirlendiğini iddia ediyorlar, hiçbir kanıt sunmuyorlar, ancak AB kurumları birçok Rus yetkiliye yaptırım uygulamaya başlıyordu.

Ruslara kefil olacak değiliz tabi, ama noviçok uygulanan bir kişi çoğunlukla ölür, az bir olasılıkla da sakat kalır. Oysa Navalnıy’ın sonraki ajanlık performansı bile iddia edilen zehirlenmenin imkânsız olduğunu gösteriyor. 

Daha önce de bu olayı tezgâhlamışlardı, ama Batı emperyalizmi bayat yalanların üzerinde oyun kurmayı beceriyor. Tıpkı Suriye’de defalarca tekrarlanan kimyasal silah saldırısı gibi.

Muhtemelen ellerindeki medya gücüne ve kitlelerin aklıyla oynayabilme yeteneklerine güveniyorlar.

Merkel ve ekibi bu olay esnasında suspus oldular, çünkü muhtemelen olay NATO, CIA, ABD’nin Almanya’daki lobileri vb. güçlü taraflarca ve önem verilerek sahneye konmuştu. 

Navalnıy’ın Almanya’da bu dönemde bu olayı tezgâhlayanlar tarafından dolaştırıldığı ve propaganda filmlerinin çekiminde kullanıldığı söyleniyor.

Ve geçenlerde Rusya’ya döndü, havaalanında tutuklandı. Putin’in sarayı filmi o sıralarda milyonlarca kişiye medya tarafından servis edilmişti. Rusya’nın birçok yerinde sokak gösterileri başladı. Çok kitlesel değildi gösteriler ama yaygın ve etkili oldu.

ABD’nin doğrudan Rusya’yı hedef alan bir renkli devrim denemesi olduğu böylece açıklık kazandı.

Rusya’da hükümet Navalnıy’ın duruşmalarına 20 kadar Batılı diplomatın katılmasını ve yine Batılı internet tekellerinin bu işin içinde yer almasını renkli devrim girişimine kanıt olarak gösterdi. 

Ayrıca Biden’ın ekibi hemen dikkat çekti. Daha önce 2013-16 yılları arasındaki Ukrayna’ya müdahale eden ABD derin devletinin hemen bütün figürleri Biden’ın ekibinde bulunuyor. Bu şeytansı kötülük abidesi ekibin içinde Bill Burns, Tony Blinken ve Victoria Nuland özellikle dikkat çekiyor.

Nuland yazılarında, müdahalenin zamanı olduğunu, Rusya’nın düşük büyüme hızı, petrol gelirlerinin azalmasına bağlı ekonomik gerileme, yüksek enflasyon hızı ve emeklilik yaşının yükseltilmesi gibi Putin’e olan desteğin azalmasına yol açan yasal düzenlemeleri ileri sürüyor.

Bir yandan Rusya’da iç karışıklıkla birlikte Batı emperyalizmi yanlısı bir siyasi değişimin yaşanması için müdahale, bir yandan askeri olarak tehlikeli bir şekilde Rusya’nın kuşatılması.

Her an bir “kazanın” çıkabileceği çok tehlikeli bir kışkırtma.

Şimdi Rusya’da işçi sınıfı siyaseti ne yapsın bu durumda?

Renkli devrim teknolojisi eninde sonunda bütün satın alınmış kişilere rağmen nesnel olarak emekçi halkın rahatsız olduğu bir gerçeklik üzerine kurulur.

Saray Putin’in mi, değil mi, bunun önemi yok, Rusya’nın başında karşı devrim esnasında bütün topluma ait olan mülkleri yağmalayarak sermaye sınıfı haline gelmiş bir kesim bulunuyor. Aynı şekilde yağmalayarak devam edemezlerdi, emekçi halkın optimum düzeyde sömürülebilmesi için bazı sosyal uygulamalara, makul bir yasamaya ve dış politikada ciddi görüntü veren bir devlete gereksinim vardı. Ve bunu Putin’in ekibi sağladı.

Rusya veya başka bir ülkede renkli devrim girişimlerine karşı tek güvence bulunur. Bu işçi sınıfının siyasi öncüsünden başka bir şey değildir. Çünkü anti-emperyalist olduğu kadar kendi ülkesinin sermaye sınıfının rezilliklerine de karşıdır.

Ayrıca bu akılsızlığın yol açacağı bir savaşta, tüm yurtseverliğinin yanında ülke gözetmeksizin sermaye sınıfının cezasını kesecek tek siyasi özne olarak hareket eder.