Kafa karışıklığımız mı bize bu durumlara itiyor, yoksa bilinçli seçimler mi yapıyoruz, anlamış değilim.
Hepimizin üstünde bir kara tül var sanki.
Suskunuz.
Olup bitenlere, Dünya ve ülkemizde yaşananlara karşı sesimiz çıkmıyor.
Tüm bilinmezleri, kendimizi yalnızlaştırarak yaşıyor, sonra da önümüze dayatılan sistem kilitlerini açmak için çırpınıyoruz.
Acaba, hangi ülkenin sanat yaratıcıları bu durumdadır?
Acıdır, bellekleri silik bir toplum oluşumuzun tüm izlerini taşıyoruz.
Meslek alanımızın sistem ve bekçileri tarafından yıllarca ayaklar altına alınmasına, ezilip yok edilmesine, insan yaşamından ötelenmesine seyirci kalmayı nasıl becerebiliyoruz?
Çabuk unutuyoruz.
12 Mart faşist darbesini ve sonuçlarını kimler yaşadı bu ülkede?
Hangi insanlık kurşuna dizildi gün karanlıklarında?
Sokak ortalarında gazeteciler katledildi.
Evler, mahalleler, kentler ölüme yatırıldı.
Binlerce insan, &ldquosiyasi suçlu&rdquo düzmecesi ile tutuklandı.
Binlerle kayıplar, yargısız infazlar ne çabuk unutuldu?
İnsanlığımızı astılar dar ağaçlarına.
Kızıldere de kurşuna dizilen kimlerin onuru, kimlerin vicdanı idi?
Peki Maraş ta, Çorum da ateşe verilenler, hangi kır bahçesinin çiçekleriydi?
Üniversite avlularında kurulan pusular nasıl unutulur?
Nasıl unutursunuz &ldquobalyoz harekatı&rsquonı&rdquo ve sonuçlarını?
Bütün halk İşçisi, emeklisi, memuru, genci, yaşlısı, aydını, sanatçısı, yazarı- çizeri &ldquovatan haini&rdquo ilan edildi.
Toplatılan kitapları, yasaklanan yayınları, kapatılan partileri, dernekleri, sendikaları, kültür merkezlerini, yasaklanan oyunları, kapılarına mühür vurulan tiyatroları nasıl unutursunuz?
Nasıl unutursunuz, &ldquosıkıyönetim mahkemeleri&rsquonde&rdquo kollarına kelepçeler vurulan umudu?
Zaman kalleş, yenikleştiriyor.
Nasıl oluyor ise oluyor, öfkelerimizi yaşamlarımıza aş ediyoruz.
Ve sonra gün dönüyor, 12 Mart Faşist generalleri&rsquonin emirlerini uygulayan kukla bir hükümetin kültür bakanı, T. Sait Halman&rsquoa ödül veriyoruz!
Bu durumun, ortak aklımıza yönelik bir davranış olarak algılanması elbette kaçınılmazdır.
Belleklerimizi pak tutmalı, 12 Mart hükümeti ve tüm bakanlarını, generalleri ile birlikte sanık sandalyesine oturtmalıyız.
Bunu vicdanen yapmalıyız.
TAKSAV çatısı altındaki dostlarımız, bu durumun yarattığı sonuçları yeniden düşünmelidirler.
Yeniden düşünmeliyiz.
Ellerimizle yeşerttiğimiz, tiyatromuzun o tartışılmaz gücünü hiç birimiz hafife almamalıyız.