Bu ülkenin namuslu yurttaşları olmasa işler ne kadar kolay değil mi?
Arkana takılmışlara bağırıp çağırıp susturuyorsun, düne kadar ‘kahraman’ dediklerini oradan oraya sürüyor eziyor, suçluyor, mahkûm ediyor, teslim alıyorsun ama bunlar bir türlü söz dinlemiyorlar değil mi?
Gazlıyorsun, vuruyorsun, öldürüyorsun yine gerçeği söylemekten geri durmuyorlar.
Kollarına kelepçe takıp içeri atıyorsun, işlerini-aşlarını ellerinden alıyorsun ama susturamıyorsun.
Yoksullaştırıyorsun, hayatlarını yasaklarla örüyorsun ama yine de teslim olmuyorlar değil mi?
Olmuyor beceremiyorsun.
Bu kez 11 yıllık pis kumpas bitti.
İstediğin kadar höykür dur, yol tükendi.
Bataklığına gömüldüğün yalanı her önüne gelene tehditler savurarak kendin büyütüyorsun.
Yalan büyüdükçe de küçülüyorsun.
Her yanından ortalığa saçılan pisliğin sıvanabileceğine inanmam ne büyük cahillik.
Saltanatın bitti.
Ortak değer olarak çorak bir tarla bile bırakmadan özelleştirdiğin bu ülke artık seni kusuyor.
“Yolsuzlukları bitiriyoruz” diye geldin, yolsuzlukların içinde yüzüyorsun.
“Yoksulluğu bitireceğim” diye oy istedin, memleket kan ağlıyor.
“Yasaklar son bulacak” dedin, ülkenin dört bir yanını yasaklarla ördün.
Sonunda kutun patladı.
Tıkırında diye övündüğün ekonomin can veriyor.
Yalnızca bir hafta da piyasaya 500 milyon dolar süren Merkez Bankası çöküşünü durduramıyor, ülkenin bir haftalık kaybı 20 milyar dolar.
Döviz kurları tavan yaptı, borsan dibe vuruyor.
İç ticaret durdu, yatırımcılar kaçıyor, ‘sıcak para’ denilen yem ortalarda yok, bankaların itibarlarını yitiriyorlar.
Çöktün.
Her fırsatta her şeyin sorumlusu olarak Gezi Direnişi’ni göster, küfret ne çare!
Seni ne kefen giymişlerin ne beli palalıların ne kapına kul olmuş yandaşlık ne didiştiğin cemaat kurtaracak.
Bak halk ayakta.
“Yakalayın hırsız varrr” diye bağırıyor insanlık.
Dahası yok.
Boşuna bu çırpınışlar.
Karanlığa çevirdiğin ışıklı dünyamızı terk et.
Git.