Suriye’de 2011’de başlayan krizin ardından bugün 3 milyon 570 bine ulaşan Suriyeli sığınmacıların Türkiye’ye entegrasyon sürecinde, geride bırakılan yedi yıla rağmen önemli gelişmeler kaydedilemedi. Çoktan Türkiye işçi sınıfın büyük bir parçası haline gelmiş olan sığınmacıların gündelik hayata katılımı için aynı şeyi söylemek mümkün görünmüyor. Devletin bu konuda yeterli adımları atmamaktaki ısrarına rağmen sığınmacıların iç sosyal dayanışmanın da katkısıyla çalışma şartlarını ve yaşam koşullarını geliştirmeye çalıştığı görülüyor.

PARASI OLMAYAN TÜRKÇE ÖĞRENEMİYOR

Deutsche Welle’den Burcu Karakaş’ın haberleştirdiği gündelik deneyimlerine göre pek çok sıkıntı yaşayan Suriyelilerin karşılaştığı en büyük zorluklardan biri de dil sorunu. Sivil toplum kuruluşlarının bu alandaki faaliyetlerinin ölçeği yetersiz kalırken, dil öğrenmek için ücretsiz kurs bulmak neredeyse imkansız. Tersinden ilk çocukluk dönemini Türkiye’de ve okullara giderek geçiren sığınmacıların ise Arapça ikinci dili oluyor.

TÜRKİYE SURİYELİLERİN GERİ DÖNECEĞİNİ DÜŞÜNÜYOR

Türkiye’nin hala geçici koruma statüsünde tutarak mülteci olarak tanımlamadığı ve mülteciliğin gerektirdiği hakları tanımadığı Suriyelilerin entegrasyonuna dair çalışma izni verilmesi ya da Suriyeli çocukların okula gönderilmesi gibi adımlar atılsa da herkese ulaşabilen ve bütünlüklü işleyen bir politika uygulanmıyor. Türkiye’nin Suriyeli sığınmacıların geri döneceğini tezi ile hareket ettiğini belirten haberde 1960'ların başında Almanya'ya gelen Türklerin entegrasyonu için gerekli politikaların 1980’lerin ortasında uygulanmaya başladığı hatırlatılıyor.

Türkiye toplumunda sığınmacılara dair önyargıların entegrasyon sürecindeki önemli kısıtlardan olduğunu  düşünen sığınmacılar, "Bizi istemiyorlar. Devletten maaş alıyoruz sanıyorlar. Dört senedir buradayız, hiç yardım almadık. Hayatta kalmak için çalışıyoruz" sözleri ile tepkilerini dile getiriyorlar.