Seçimlerin ardından geçici olarak çalıştıkları işlerinden atılan Vanlı İŞKUR işçileri bugün Ankara'ya ulaştı. Taleplerini dile getirmek için Ankara'ya gelen işçiler, yaptıkları yürüyüşü soL'a anlattı.
Yürüyüşe katılan işçilerden Davut:
7286 işçinin atılmasıyla oryaya çıkan bir direniş var. Aslında, 2 dönemden sonra kalıcı işçiliğe geçmemiz gerekiyordu, fakat yapılmadı. 4 dönemdir verilen sözler halen tutulmadı. 90 günlük Faqiê Teyran parkındaki direnişte Milletvekilleri gelip sözler verdi. Kalıcı olacağımız sözü verildi. Bu sözlerin tutulmadığını görünce oturma eylemi yaptık, ardında yürüyüşler düzenlendik. Edremit ilçesi girişinde Kocaeli parkı civarında durdurulduk. Yaya gidemezsiniz diye polis baskısına maruz kaldık. Sadece davamız bir parça ekmek bulup çocuğumuza ekmek götürmek olduğumuzun bilinmesini istiyoruz dedik başka amacımız yok dedik. Çoğumuz daha önce esnaflık yapıyorduk, depremden sonra bu kadrolarda işe başlamıştık. Sonra polis saldırıları devam etti. 119 Kişi gözaltı alındı bu eylemlerde. Daha sonra engellemelere rağmen dağ yolundan Edremit'e giriş yaptık. İl il kimseyi rahatsız etmeden basın açıklamalarımızı yaparak yolumuza devam ettik. Sesimizi tüm Türkiye ve TBMM'ye duyurmak istedik. Ne kadar mağdur olduğumuz bilinsin isteniyoruz. Tek derdimizin ekmek olduğunu defalarca vurguladık. Ankara'ya gelene kadar Elazığ emniyeti bizi ile sokmadan çelik yelekli polislerle ve tomalarla bize ile giremezsiniz dedi, ekmekten başka kavgamız olmadığını hepimizin işçi olduğumuzu söyledik. Bunun yanında bir sürü arkadaşımız, bazılarının ayağı yaralı, güneşten veya açlıktan yorgun düştüler. Elazığ merkeze bizi almadılar bizde Malatya'ya doğru devam ettik. İlden ile kimi zaman yorgun düştüğümüzde sağ olsun sivil toplum örgütleri vatandaşlar bize yardımcı oldular. Biz parklarda ve bahçelerde uyuyarak yola devam ettik. Zor koşullarda yılmadan mücadelemize devam ederek Ankara'ya kadar vardık. TBMM'ye ve halkımıza sesimizi duyurup yetkililerden olumlu cevap alana kadar eyleme devam edeceğiz. Tek gayemiz çocuklarımıza bir an evvel kavuşup onlara ekmek götürmektir.
Kadın işçi Nurcan:
Unutamadığım olaylardan biri Edremit girişinde bize sıkılan gazlar yüzünden dağıldık. Sonra dağlardan Edremit'e giriş yaptık küçük gruplar halinde. Yavaş ilçesinde sabahladık. Muşa kadar 400 km yaya yürüdük. 40 Arkadaşımız ciddi sağlık sorunları yaşadı. 16 Kadın arkadaşla beraber yola çıktık fakat sorumluluk ağırdı onlar dönmek zorunda kaldı ben oradaki kadınların da temsilcisiyim. Elazığdaki saldırıya rağmen 10 km daha yürüdük. Bizi en çok yıpratan ayak problemleri oldu. Buraya kadar gelmek bizim için onurdur. Dün akşam buraya varmış olmamıza rağmen uyuyamadık yorgunluktan. Bir kadın olarak zorlanmadık çünkü davamız bundan daha büyüktü. Gönül isterdi ki 644 adet kadın arkadaşımız vardı işten atılan keşke onlarda gelip sesimize ses katsaydı. İlk başta neden benim tek kadın olarak bu direnişte bulunduğumu anlamadılar ama şu anda en çok güvenilen kişilerden oldum. Amacımız meclise gitmek. Eğer olumlu sonuç çıkmazsa Abdi İpekçi Parkı'nda oturacağız oda olmazsa yine Van'a kadar yürüyeceğiz. Tomalar bize saldırırken elimize ekmeğimiz vardı. Keşke böyle olmasaydı ama görevimiz buydu. Bütün Ankaralıları direnişe desteğe çağırıyoruz. Özellikle kadın arkadaşları sesime ses katmaya çağırıyoruz.
