Şair Behçet Aysan’ın Sesler ve Küller şiirinde geçer; “yok başka bir cehennem yaşıyorsun işte” diye. “Çünkü ellerine bulaşmış, kara incirin sütü ve kardeşinin kanı.”
Başlığı okuyanlar “Ne Kürdistan’ı kardeşim! Nerden çıktı şimdi Kürdistan, neyin bölücülüğü” serzenişine girebilirler.
Anlatayım.
O milliyetçi hezeyanların çok övündüğü Muhteşem Süleyman’ın muktedirliği ile övündüğü, Evliya Çelebi’nin Seyahatname’sinde hikayelerine rastladığımız, Kaşgarlı Mahmut’un Divan-ı Lügati’t Türk kitabında sınırları gösterilen, 1. Mecliste vekil koltukları olan bir diyardan söz ediyorum.
Divan edebiyatının Gülistan’ından…
Ama her şeyden önce bırakın da yaşadığımız yerde adını veremiyorsak bari öldüğümüz yerin ismini kendimiz koyalım.
Kürdistan burası.
Liberal çevrecilerin, tatil yapamayacakları yerler arasında yer aldığı için zaten doğasına sahip çıkmadığı, dağlarının Moğol istilasındaki saldırılar gibi yakılarak ağaçsızlandırıldığı, insanlarının susturtularak yaşatılmak istendiği bir diyar.
Mezarlıklarının nüfusunun sayısı yaşayanlarından daha fazla olduğu memleket...
Zap, Zilan, Piran, Ağrı, Dersim, Özalp, Halepçe, Amude, Roboski, Suruç, Zergele…
Saydığım yer isimlerinin birer yerleşke isimlerinden ibaret olmaması ne acı! Hepsi haritadaki katliam işaretlemelerine örnekler sunuyor.
Bitti mi peki?
Ya da yetti mi sizce? Hayır. Ancak sızlanacak ya da ağlayacak da değiliz. Yaşıyorsak bu cehennemde, şairin dizelerindeki “çaresizlikten” değil! Kuracağımız eşitliğin ve özgürlüğün ülkesinin inancından, bilincindendir.
Yani Kürt bir çobanın deyişiyle, “paha biçilmez yaslarımızı ağlayarak heba etmeyeceğiz”…
7 Haziran ile birlikte geriletildiği sanılan AKP’nin yaşattıklarıdır acılarımız. Mesele bazı olguları aritmetik geriletmelere indirgendiği anda kaybettik zaten. AKP yerine MHP gelsin diyen sözüm ona solculara dahi rast geldik.
Ne oldu? HDP barajı geçti, barajlar yıkıldı. Hatta barajların kaldırılması için öneri dahi verildi meclise. Ne değişti? Suruç unutulmaya başlandı bile. Kürdistan’da sermayeye peşkeş çekilen yerlerde sivrilen kulelerden motivasyon duyan Kürtlerle baş başayız. Diyarbakır’daki Forum Diyarbakır AVM’nin Ortadoğu’nun en büyük AVM’si olması bir “gurur kaynağı”. İnsanlar ölüyor, bombalar patlıyor ama olsun. En büyük AVM bizim AVM’miz.
Hevsel Bahçeleri Dünya Mirası Listesi’ne girdiği için sevineceğiz ama Hevsel manzaralı Kırklar Dağı’ndaki yükselen rezidansları fark etmeyeceğiz.
AKP’yi geriletmek sazla sözle olmuyor! Lafta kalınca da olmuyor.
İdeolojisine ve düşüncesine karşı çıkmadığınız bir siyasi özneyi nasıl geriletebilirsiniz?
Örnek olsun; AKP IŞİD’e “saldırırken” dahi fikrine karşı çıkıyor mu?
Öyleyse adını koyalım; IŞİD AKP tarafından ne kadar geriledi ise AKP de 7 Haziran’da o kadar geriledi. İşte o kadar.
Ayrıca...
AKP’ye karşı çıkarken onun yandaşlarına da karşı çıkacaksınız. AKP’ye vurduğunuzda uşaklarından da ses gelecek ki taşlar yerine otursun.
Bugün AKP’nin Ortadoğu’da, fiziki olarak müttefiki olan tek özne hangisi?
IŞİD’i, El Nusra’yı, ÖSO’yu, tırlar dolusu silahların yollanmasını kastetmiyorum. Görece meşru olandan söz ediyorum.
Açıkça ifade edelim bugün AKP’nin Ortadoğu’da elinde kalan tek aktör Barzani’dir.
Hani dün Türk Hava Kuvvetlerinin katlettiği Zergele halkı için "PKK Kürdistan’dan çıkmalıdır yoksa siviller ölüyor" diyen Barzani. "Yahu neden Kürt petrollerine kast ediyorsunuz, gidin Bakü Ceyhan boru hattına eylem yapın" diyen, IŞİD petrollerini Ceyhan’a taşıyan aktör. Irak Merkezi hükümetine vurduğu müddetçe IŞİD’e ses çıkarmayan, Kobanê kendisine muhtaç kalana kadar susan, susana kadar da hendek kazan aktör.
Hepsini toplayıp çıkarınca da barış için elde tek kurtarıcı “CHP ile ittifak” kalıyor. Kimisi için HDP ile kimi için de AKP ile yapılabilecek bir ittifak. CHP bir ucundan tutsun da cenaze nereye taşınırsa taşınsın.
Delilik bu. Yurtta şizofreni, dünyada şizofreni. AKP’nin stratejik derinliği kısaca.
Barış mı?
Önce emperyalizme savaş açacağız. Düşman uzakta ya da bilinmez değil.
Yok başka sosyalizm. Kuracağız işte!
Kürt ressam Delower Omar'ın Savaş ve Barış adlı resmi