Aslı Deniz Kayabal'ın “'Üzgünüz! Böyle yaşamaktansa yok olmayı yeğliyoruz'” başlıklı yazısı 8 Nisan 2013 Pazartesi tarihli soL Gazetesi'nde yayımlanmıştır.
Geçtiğimiz Cuma günü, Civitanova kasabasından dramatik bir haber geldi. Le Marche bölgesindeki bu kasabada yaşayan iki yaşlı karı koca, yoksulluğa daha fazla dayanacak güçleri olmadıklarını not düşerek, kendilerini asarak yaşamlarına son verdi. Yaşlı çiftten Anna Maria’nın ağabeyi Giuseppe ise olaydan haberdar edilince, limana yürüyerek kayalıklardan denize atlayarak intihar etti.
Civitanova’daki bu yoksulluk öyküsünün üç öznesi Romeo ve Anna Maria Dionisi çifti ile Anna Maria’nın ağabeyi Giuseppe Sopranzi’ydi. Romeo Dionisi, duvarcıydı. Emekli olmasına karşın teknik hükümetin hayata geçirdiği ekonomik reform paketindeki yasal düzenlemeler nedeniyle hem işinden hem de emekli ücretinden olmuştu. Giuseppe’nin zanaatkar olan 68 yaşındaki eşi ise çok düşük bir emekli ücreti alıyordu.
Çift Civitanova’da kiralık bir evde yaşamını sürdürüyordu. Ekonomik kriz ve gitgide ağırlaşan koşullar nedeniyle Dionisi çifti, evin kirasını ve küçük borçları karşılayamaz oldu. Aylardır iş arayan ancak bulamayan Romeo’nun bütün çabaları sonuçsuz kaldı. Durum derin bir umutsuzluğa dönüştüğünde Dionisi çifti, yardım önerilerini gururlarına yediremeyerek bu dünyadan ayrılmaya karar verdi. Bu güç kararı kendilerini ipe asarak hayata geçirdikten sonra arkalarında kısa bir not bıraktı çift: “Bu koşullarda yaşama tutunmaya çalışmaktansa yok olmayı tercih ediyoruz!” Anna Maria, ayrıca bir arkadaşının arabasına ikinci bir not iliştirdi “Üzgünüz. Küçük odaya git lütfen.”
Anna Maria’nın 70 yaşındaki emekli ağabeyi Giuseppe de aynı apartmanda birinci katta yaşıyordu. Dionisi çiftinin yakınları kapısını çalıp da bu kötü haberi ilettiği zaman Giuseppe önce hiçbir tepki vermedi, ardından apartmanı terk ederek Civitanova Limanı’na doğru sessizce yürüyerek, kendini kayalıklardan aşağıya bıraktı.
Romeo Dionisi, 35 yıllık duvarcı ustasıydı. İtalya’daki ekonomik kriz, en çok yapı sektörünü vurduğu için aylardır iş bulamıyordu. Dionisi çiftinin yaşadığı Macerata yöresi ve çevresinde çeşitli işkollarında yaşanan işsizlik, yüzde 40’la ifade ediliyor. Romeo. 63 yaşındaydı. Yeni yasa 67 yaşında emekli olmasını öngördüğü için emekli ücreti alamıyordu. Eşi Anna Maria’nın her ay aldığı 400 avro tutarındaki emekli maaşı ise yaşlı çiftin yaşama tutunabilmesine yeterli gelmiyordu.
Komşuların anlattığına göre Romeo, birkaç gün önce aynı apartmanda ikamet eden belediye danışmanı yakınıyla dertleşti. Danışman, Romeo’ya Civitanova Belediyesi Sosyal Hizmetleri’ne başvurarak yardım istemesini önerdi. Ama Romeo gururuna yediremedi bu öneriyi çünkü yardım değil, iş istiyordu.
İtalya’da önümüzdeki aylarda orta ölçekte 52 bin firmanın kapısına kilit vuracağı öngörülüyor. Bankalar artık müşterilerine kredi vermiyor. Kamu personeline aylık ücretleri ödenmiyor. Birçok okulda öğretmenler ve hademelerin ücretleri kura yöntemiyle veriliyor. Bu kabus içinde Dionisi çiftinin dünyayı sessizce terk etmesini kasaba halkı hazmedemiyor. Civitanova kilisesinin rahibi Don Vinicio Albanesi, “Biz böyle vedalara alışkın değiliz. Dionisi çifti utanç duymaktansa yaşamına son vermeye karar verdi” diyor. Ama sonsöz ve çaresizlik, ev kirasını ödeyemeyecek duruma gelen Dionisi çiftinde: “Üzgünüz…”.