ABD’ye Kendi Sahasında Gol Atmak

DÜNYA SOLA DÖNÜYOR - KÜBA ve LATİN AMERİKA yazıları

Amerika Devletleri Örgütü (OAS), geçtiğimiz hafta Honduras'ta bir zirve topladı. Ev sahibi ülkenin devlet başkanı, Manuel Zelaya, zirvenin açılış konuşmasında, zirveye damgasını vuracak olan konuyu doğru tahmin ederek şöyle dedi: "Bu toplantıdan, bir halka karşı yapılan haksızlığı düzeltmeden gidemeyiz."

ABD Dışişleri Bakanı Hillary Clinton, zirve sırasında şunları söyledi: "Geçmişte yaşamamak gerek. Önemli olan gelecek, ve bu örgütün kuruluş ilkelerine sadık kalmak." Clinton bunları söyledikten hemen sonra, henüz bitmemiş olan zirveden ayrıldı. 3 Haziran günkü oturuma katılmadı.

Bir şeyleri öngörüyor olmalıydılar.

3 Haziran günü, Miami Herald'da bir haber çıktı: "OAS'ın Küba hamlesi isyan ettirdi." Haber şöyle diyordu: "Çarşamba günü kızgın Kongre üyeleri, OAS'ın yıllık toplantısında bir araya gelen üst düzey diplomatların, Küba'nın örgütten çıkarılması kararını iptal edince, örgüte verilen mali kaynakları kesme tehdidini savurdular."

3 Haziran günü, OAS üyesi ülkeler, 1962'de yapılan bir haksızlığı "düzelterek" Küba'nın örgütten atılması kararını iptal ettiler.

ABD köpürdü. Kendi kalelerinde gol yemişlerdi. Clinton'un dediği gibi, kuruluş ilkelerine sadık kalamamışlardı. Çünkü OAS'ın kuruluş ilkesi anti-komünizmdi, halk düşmanlığıydı.

Küba'yı diktatörlük olduğu için çıkaran örgütün "kuruluş ilkeleri" mi? Clinton'un, örgütün yazılı ilkelerinden bahsetmediği açık, zira örgüt bunları yok saydı: Örgütün 3-d maddesi, katılımcı demokrasiyi savunur. Buyrunuz katılımcı demokrasi:

Askeri darbeler:

Elliler: On yıl sonra atacakları Küba'da Batista diktatörlüğü hüküm sürerken, 1952'de Venezuela'da, 1954'te Paraguay'da, 1955'te Arjantin'de askeri darbe.

Altmışlar: 1961 El Salvador, 1962 Arjantin, 1963 Guatemala, Honduras, Ekvador, 1964 Dominik Cumhuriyeti, Bolivya, Brezilya, 1966 Arjantin'de askeri darbe.

Yetmişler: 1971 Bolivya, 1973 Uruguay, Şili, 1974 Honduras, 1976 Arjantin, 1977 yine Honduras, 1979 El Salvador'da askeri darbe.

Sonrası: 1980'de Bolivya'da, 1982'de yine Bolivya'da ve Guatemala'da, 1991 ve 1994'te Haiti'de, 2002'de Venezuela'da askeri darbe.

Örgütün kuruluş ilkelerinden bir başkası: Amerika Karşılıklı Yardım Anlaşması. Anlaşma, dış müdahalelere karşı OAS ülkelerinin birbirine destek vermesi demekti. Belli ki "dış müdahaleden" sadece Sovyetler Birliği anlaşılıyordu: 1982 Nisan ayında Arjantin'le İngiltere arasında Malvinas adaları savaşı çıkınca, ABD "dış güç" İngiltere'yi destekledi.

OAS 19. madde: Ülkelerin iç işlerine karışmama. Darbeler bir yana, ABD 1954'te Guatemala'ya, 1961'de de Küba'ya karşı düzenlenen işgalleri destekledi, 1965'te Dominik Cumhuriyeti'ne, 1983'te Granada'ya, 1989'da Panama'ya, 2004'te de Haiti'ye kendisi asker çıkardı.

Nikaragua'da Sandinist hükümete karşı ABD tarafından El Salvador ve Honduras'ta karşıdevrimci güçlerin örgütlenmesi... Bolivya, Nikaragua ve Venezuela'da ayrılıkçı güçlerin desteklenmesi... 2008 Mart ayında Kolombiya'nın Ekvador topraklarına saldırarak "Bir devlete karşı haksız saldırıları" kınayan 15 maddeyi ihlal etmesi...

Bunlar ABD'nin umrunda değildi. Clinton, tek bir kuruluş ilkesine sadık kalınmasını istiyordu: Anti-komünizm.

Sadık kalmadılar. Çünkü bugün başka bir gerçeklik var Latin Amerika'da. ABD, kendi sahasında gol yedi.

İkinci gol ise doğrudan Küba'dan geldi: "Katılmıyoruz", dedi Kübalı devrimciler, "Alın OAS'ı başınıza çalın."

ABD yeniliyor. Kendi sahasında...

[email protected]