“Alınıp satılan her şey değersizdir.”
Nietzsche
Duvarların yıkıldığı,
Partinin likide olduğu,
Ağır gericilik günleriydi.
Necef Ailesi
Devlet televizyonunda
Bir skeçte
Yazıp oynuyordu.
“ Bir hanım arkadaşımız” bunalımdaydı.
“Komünist Partiye gir açılırsın” dedik.
Jenerikte
Kah kah kih kih sesleri…
Parti üyeliğinin
5-12 yıldan,
Yöneticiliğin
8-15 yıldan
İdama kadar
Uzandığını bilmezler mi?
Sayısız tuzağı,
Yargısız infazları,
Mahpushaneleri, işkenceleri…
Can Yücel’in
“Bu işler büzük ister”
Sözünü işitmedikleri de
Söylenemezdi.
Hayt ulan… deyip
Televizyonu kapatmıştım.
Sürüp gelen
Gericilik yıllarının
“hızlı gazetecisi”
Unutuldu sanki.
“ardıç kuşu” gediklilerdendir.
Unutturmaz kendini.
Şu sıralar
Pavey Hanım’a, CHP’ye sarmış.
Bir diğeri,
Rojin’i “dağa kaldırma”
Fantazisinden sonra
Cemaat pervaneliğine terfi etmiş.
Yakışır…
Cezmi Ersöz bunlar için
“Ne söylediklerine değil
Kim olduklarına bakın” der.
Tümü
Sinik, sümsük
Dedikoducu, pusucu,
Korkaktır.
En yüreklisi
Tespih böceğinden hallicedir.
Devrimcilerin temiz yüreği,
Katıksız yiğitliği karşısında
Eziktirler.
Günümüz saray soytarılarının
Dışavurumları
Devrimcilerden nefrettir.
Yarın
Devrim arifesinde
68’li torpil peşinde koşarlar.
Değersizdirler.