Hay üstünüze kömür karası yağasıcalar, hay hayâsız-arsız insan müsveddeleri, hay utanmaz-arlanmaz rantiyeciler, hay göz göre göre insanını ölüme süren sinsi tüccarlar, şanınız batsın!
Sendikal hakları gasp eden aymazlar, taşeronlaşmayla hayatı paraya tahvil eden emek hırsızları, işçinin değil bir avuç çıkarcı namussuzun haklarını kollayan yasa koyucular, günde elli kez halkına yalan söyleyen siyaset cambazları sizin sayenizde yine karalara büründü Kozlu.
Duyuyor musunuz?
Yerin bin metre derinliğinden ağlatılar, çığlıklar yükseliyor.
Vicdanları olanların yürekleri ağlar.
Çocuk sesleri dolduruyor yeri-göğü.
Umursamıyorsunuz bile biliyorum.
Her şeye bir kılıf uydurmakta üstünüze yok.
Sekiz can için de ‘kaza’ deyip, ‘kader’ deyip geçiştireceksiniz.
Siz evlerinin önüne torba torba kömür konan tapınmacılar, sizler de susacaksınız, gıkınız çıkmayacak, üç kuruş uğruna canlarını ateşe atan insanlığın alevinde ısınmaya devam edeceksiniz!
Sorgulamayacaksınız.
Başlarınızı öne eğmeyeceksiniz, ‘Allah’ın işi’ deyip secdeye duracaksınız.
Şerefinize, onurunuza, erdeminize, geleceğinize kara çalanlara tapınmaya devam edeceksiniz.
Utanmayacaksınız.
Utanmayacaksınız kara kapkara ölü insan gözbebeklerinden.
Siz bu zulmün bitmesi için tek adım bile atmayanlar, meydanlara çıkıp ‘ölüme dur’ demeyi görev bilmeyen vurdumduymazlar, cinayetlere ortak olup pısanlar, utanmayacaksınız.
Kömür karasına bulanacak elleriniz, gözleriniz, yürekleriniz!
Susacaksınız, susacaksınız, susacaksınız.
Unutacaksınız.