Poyraz Ali'ye özgürlük yasağı: Bizim çocuklarımız da çocuk, biz de anneyiz!

Hukuksuz bir tutuklamayla 4 yıldır cezaevinde tutulan Zeynep Bakır'ın oğlu Poyraz Ali'nin de tutsaklığı sürüyor. Atipik otizmli Poyraz Ali hapisten çıkarsa eylülde okula başlayabilecek. Annesi Zeynep Bakır, Gebze hapishanesinden bir mektup yazarak, "Bizim çocuklarımız da çocuk, biz de anneyiz! Çocuklara ayrım, haksızlık yapılan bir ülkede kimse adaletten bahsedemez" dedi.

Haber Merkezi

Atipik otizmli Poyraz Ali'nin ve annesi Zeynep Bakır'ın hayatından 4 yıl çalan hukuksuzluk sürüyor... Zeynep Bakır, hukuksuzluğun son bulması için bir mektup kaleme alarak, "Çocukluğu hapishanede geçti Poyraz Ali'nin. Çıkarsa, bu eylül ayında ilkokula başlayabilir. Onun da vaktinde okula başlama hakkı var" dedi.

Hukuksuz bir tutuklama sonrası 4 yıldır cezaevinde tutulan Zeynep Bakır ve onunla birlikte 4 yıldır tutsak olan minik Poyraz Ali'ye yönelik hukuksuzluk sürerken, anne Zeynep Bakır yaşananlara ilişkin bir mektup kaleme aldı.

"DENETİMLİ SERBESTLİK TALEBİM YİNE REDDEDİLDİ"

"0-6 yaş arası çocuğu olan hükümlü anneler için infazlarının bitimine 2-3 yıl kala faydalanabildikleri bir denetimli serbestlik yasası var. Ancak ben, çocuğum atipik otizmli olduğu halde bu yasadan faydalanamıyorum. Talebim çıkmama 10 ay kala yine reddedildi" diyen Bakır, "Bizim çocuklarımız da çocuk, biz de anneyiz! Çocuklara ayrım, haksızlık yapılan bir ülkede kimse adaletten bahsedemez" ifadelerini kullandı.

İŞTE O MEKTUP

Zeynep Bakır'ın Gebze Kapalı Kadın Hapishanesi'nde kaleme aldığı mektup şu şekilde:

Tüm duyarlı İnsanlarımıza;
Hepinizi umutla selamlıyorum. Artık çoğunuz biliyorsunuz: Bir kadın siyasi tutsak, 4 yıldır yanında ATİPİK OTİZMLİ oğlu ile hapishanede. İşte o kadın, Poyraz Ali'nin annesi gene sizlere yazıyor. Çünkü sizlerin desteği Poyraz Ali ve O'nun gibi hapishanede kalan çocukları bir şekilde korudu bugüne kadar. 
0-6 yaş arası çocuğu olan hükümlü anneler için infazlarının bitimine 2-3 yıl kala faydalanabildikleri bir denetimli serbestlik yasası var. Ancak ben, çocuğum atipik otizmli olduğu halde bu yasadan faydalanamıyorum. Talebim çıkmama 10 ay kala yine reddedildi. Bakın talebimin reddedilme nedenleri nelermiş:
1) "Kurumumuza geldiğinde terör örgütü mensupları ile birlikte aynı koğuşlarda kaldığı, örgütten ayrılmadığı..."
Hapishanenin içinde bir örgüt kampı falan var da ben orada mı kalmakta ısrar ediyorum? Varsa neden var? Neden orada kalmak isteyenlere kapıyı hapishane personeli açıyor? Altı üstü her şeyiyle hapishanenin denetiminde olan bir koğuştan söz ediyoruz. 
Peki bu koğuşta kalmanın alternatifi nedir? 
Ne idüğü belirsiz bir "bağımsızlar" koğuşunda itirafçılarla kalmak! Hapishaneleri az çok bilenler kimsenin bu koğuşlarda kalmak istemediğini de bilir.
Ben düşüncelerinden dolayı tutsak düşürülmüş biriyim ve kendim gibi insanlarla kalmak istiyorum. Bunu çocuğumun güvenliği ve hapishane koşullarında ona bir yaşam alanı yaratabilmek için de şart buluyorum. Ayrıca bulunduğumuz koğuşta herkes hükümlü de değil. Ve şayet hükümlülük ise mesele hükümlü olan benim. Benimle kalmak isteyen biri örgütten ayrılmamış mı sayılacak?
Ayrıca hapishane idaresinin kendisi tanıktır bu koğuşta Poyraz Ali'nin ne kadar sevilip kollandığına. Poyraz Ali uyurken bu koğuşta herkes sessiz olur. Yemeklerin iyileri Poyraz Ali için saklanır. Poyraz Ali ile düzenli ve eğitim amaçlı oynamayı insanlar vazife bilir. Poyraz Ali ile başka bir koğuşa nasıl geçeyim? NEDEN?
2) "...Örgüt içerisinde ceza infaz kurumlarında yapmış olduğu eylemlerden dolayı disiplin cezaları aldığı için iyi halli hükümlü olmadığından..."
Kimi hak gasplarına tavır almadan buralarda yaşayabilmek mümkün mü?
Misal;
Oğlumla birlikte güç bela bir düzen kurduğumuz Bakırköy Hapishanesi'nden benimle alakalı hiçbir neden yokken bütün koğuşla birlikte zorla sürülüverdim.
Oğlumun yüzünü göremez hale getirildim. Oğlumun rehabilitasyonu, eğitimi duruverdi. Aylarca yasal başvurular yapıp durdum. Hepsi reddedildi. Sonunda açlık grevine girdim ve ancak böyle oğlumla biraraya gelebileceğimden bu hapishaneye getirildim. Bundan kaynaklı disiplin cezası aldım. "İyi halli" değilim. Bu bir "örgüt eylemi" midir?
BU BİR ANNE EYLEMİDİR!
3) "...Toplumun güvenliği bakımından tehlikeli hükümlülerden olması nedeniyle adı geçenin talebi uygun görülmemiştir."
Hapishanenin kargaları buna gülecektir. Çıkmama sadece 10 ay var. Bu süre içinde denetlenemeyecek kadar tehlikeli bulunuyorum! Ayrıca şu "tehlikeli" halimle de 10 ay sonra dışardayım. 4 yıldır hapishanedeyim, 10 ay benim için kısa bir süre. Ancak yanımda oğlum var. Çocukluğu hapishanede geçti Poyraz Ali'nin. Çıkarsa, bu eylül ayında ilkokula başlayabilir. Onun da vaktinde okula başlama hakkı var. Okul öncesi dönemde gerçek bir evde, anne ve babasıyla birlikte, sakince vakit geçirmeye. Tehlike bunun neresinde?
Hapishaneler iyice sıkıntılı yerlere dönmeye başladı. Bu ortamda 10 ay, zaten 4 yıl içerde kalmış atipik otizmli bir çocuk için gerçekten fazla.
Anayasanın 10. maddesi yargıdan, karar alınırken çocukların, engellilerin durumlarını öncelik alması istenir. Pek çok yasa da bunu destekler.
Ancak bizde yargı; siyasi-güncel duruma göre karar  alıyor. Hakmış, hukukmuş, çocukmuş.. Kimin umrunda?! Yetkili bürokratlar, memurlar "sıradışı" bir karara imza atmaktan çekinir durumda. Herkes kendini siyasi iktidara ispat çabasında. Bunu için bir haksızlık yapmak gayet meşru. Bütün kararlar SİYASİ. 
Netice;
POYRAZ ALİ'NİN TUTSAK ÇOCUKLUĞU!
Yıllar önce, şimdi "fetöcü", "provokatör" ilan edilen polislerin, savcıların, hakimlerin çabasıyla, kanısıyla, kumpasıyla Amerikan Emperyalizmine karşı kimliğim nedeniyle örgüt üyesi ilan edilmiştim.
Şimdi hapishane idaresinin "kanısıyla" yasal haklarımdan faydalanamıyorum. Tartılması gereken benim siyasi durumum değil, oğlumun hapishanelerde geçen çocukluğudur. Kreşlerde kaç tane arkadaş edindi, hepsi adli hükümlülerin çocuklarıydı ve gelip geçtiler. Bu çok güzel.. ma Poyaz Ali hep buradaydı. Çünkü onun annesi bir siyasi tutsak.
Anne hükümlülere uygulanan mevcut denetimli serbestlik yasasının siyasi tutsak annelere de uygulanmasını istiyorum.
Bizim çocuklarımız da çocuk, biz de anneyiz!
Çocuklara ayrım, haksızlık yapılan bir ülkede kimse adaletten bahsedemez. Ve "Halkın Ekmeğidir Adalet"
Saygılarımla...
Zeynep Bakır
Gebze Kapalı Kadın Hapishanesi