Hayal kurmak çocukluğa özgü olmasa da çocukluk, hayal kurmanın bir nevi sınırsızlık alanıdır. En uçuk kaçık, en “saçma” hayaller çocuklukta kurulur.
Nişan Mesut Oyardı
Gerçekler, hayaller ve umut bu sınırsızlıkta bir aradadır.
KOÜ Çocuk etiketiyle bizlerle buluşan “Nehir Çocuk” işte bu bir aradalığa övgü niteliğinde. Cecile Elma Roger’ın kalemi ve Eve Geneilhomme’nin eşsiz çizimleri, gerçek, hayal ve umut arasındaki köprüye olağanüstü bir katkıda bulunuyor.
Büyüyünce nehir olma isteğini gururla etrafına duyuran bir çocuğun, Abel’in kimilerine göre “saçma” olan hayaline sıkı sıkı sarılmasını ve bir nehir olmanın güzelliklerine bakabilmesini yansıtıyor hikâye.
Abel’in her karşı soruya verecek bir cevabı var. Çünkü hayalleri öyle kolayca terk edemeyeceği kadar değerli.
Bir nehir olsa belki ayakları olmayacak ama her zamankinden daha hızlı koşabilecek.
Yalnız mı kalırdı? Asla! Balıklar, yunuslar, denizanaları ve hatta denizkızları ne güne duruyor?
Ama bir yerde tıkanıyor cevaplar:
“Bir nehir olsaydı, tekneler, insanlar çöpleriyle onun karnını doldururlar mıydı peki?”
Büyüyünce nehir olmak isteyen Abel’in bir cevabı yok bu soruya ama “çocukluğun” var. Soruyu soran diğer çocuklar Abel’in neşesini, nehrin coşkusunu yerine getirecek özel bir donanıma sahipler: Hayal gücüne.
Nehri çöpleriyle dolduran insanlıksa eğer, pekâlâ bütün çöpleri temizleyen de çocukluk olabilir.
Ne de olsa çocukların kurdukları sınırsız hayallerin içinde hep umut vardır. Umut hep aynı soruda kendini hissettirir:
“Neden olmasın?”
“Nehir Çocuk” çocukluğun olağanüstü hayal gücünü nehirlerin uzandığı bütün dağlar, ovalar, çöller ve okyanuslar boyunca bulaştırmayı deniyor.
Künye: Nehir Çocuk, Cecile Elma Roger, Türkçesi: Göyçen Gülce Karagöz, KOÜ Çocuk, 2022