19. yüzyıl Rus müziğinin en önemli hareketlerinden biri, Rus Beşleri adlı besteciler grubunun kurulmasıdır. Rus Beşleri, klasik müzik türünün Rus halk müziği öğeleri ve halk kültürünü yansıtan çeşitli kaynakları ile sentezlenmesi amacını güden ulusalcı bir oluşumdur. 19. Yüzyılın özellikle ikinci yarısında Avrupa’nın çeşitli bölgelerinde doğan ulusalcılık akımının Çarlık Rusyası’ndaki temsilcileri olarak grubu oluşturan besteciler: Mili Balakirev, Sezar Kui, Aleksandr Borodin, Modest Musorgski ve Nikolay Rimski-Korsakov’dur.

Fakat, bu grubun üyesi olmamak ile birlikte, adı anılan tüm bestecilerin (ve dönemin diğer çok ünlü bestecisi Pyotr İlyiç Çaykovski dahil olmak üzere) saygıyla örnek aldıkları bir önder vardır: Mikhail Glinka (1804-1857). Glinka, Rus klasik müziğinin ilk büyük bestecisi olarak gösterilebilir. Yaşadığı dönemin edebiyat alanında görülen ilk büyük isimler olarak Aleksandr Puşkin ve Nikolay Gogol gibi, Mikhail Glinka da Rus sanatının söz konusu gelişiminin müzikteki temsilcisi olmuştur. Nasıl ki Puşkin ve Gogol, kendilerinden sonraki Rus edebiyatına belirleyici bir yön vemiş ise, Glinka da Rus müziğinde etkili olmuştur.

Mikhail Glinka’nın ismini andığımızda şüphesiz akla ilk gelen eseri, Ruslan ve Lyudmila adlı operadır. İlk büyük Rus operası olan bu eser, Aleksandr Puşkin’in aynı adlı epik peri masalı/şiirden ilham ile yazılmıştır. Puşkin’in şiirinde yarattığı fantastik atmosfer ile kuşatılmış Rus kültür öğeleri, Glinka’nın müziğinde yansıtılmıştır. 

Operanın en ünlü bölümü ise, günümüzde de dünya çapında senfoni orkestralarının sıklıkla konser parçası olarak seslendirdiği Uvertür’dür. Operaya canlı karakterli ve rengarenk bir açılış müziği işlevi gören Uvertür’ü dinliyoruz.