CHP’nin devrik lideri Kemal Kılıçdaroğlu, Sözcü’ye bir makale yazdı.
“Saldırı altındaki orta sınıf” başlıklı yazıda Kılıçdaroğlu, önce orta sınıfı tanımlıyor. Fakat, öyle bir tanımlıyor ki, toplumun ezici çoğunluğunu oluşturan işçi sınıfını aşağılıyor.
“Kimdir bu orta sınıf? Şu örneklerle anlatabiliriz” diyor Kılıçdaroğlu, sonra örneklere geçiyor:
“Çocuğunun iyi bir eğitim almasını isteyen ana, babadır.”
“Başını sokacak bir ev veya bineceği bir araba hayali kuran evli çiftlerdir.”
“Yılda bir defa da olsa çoluğuyla, çocuğuyla tatile çıkmak isteyen ailelerdir.”
“Yani bu güzel ülkede insan onuruna yakışır şekilde yaşamak isteyen milyonlardır.”
Sınıf dediğin, üretim ilişkileriyle, emeğini satıyor mu, nasıl satıyor, başkasını sömürüyor mu, üretim araçlarına kendisi sahip mi gibi sorularla tanımlanır ya, oralarda değiliz…
Kılıçdaroğlu’na göre işçi sınıfı ana babalar çocuklarının iyi bir eğitim almasını istemiyor, işçi çiftler ev-araba-tatil hayali kurmuyor, insan onuruna yakışır şekilde yaşamak istemiyor!
O çok övülen orta sınıf kimi CHP’lilerin sürekli burun kıvırıp aşağıladıkları işçilerin çoğunluğunun CHP dışındaki partilere oy vermeleri haklı mı, haksız mı, siz söyleyin.
Burada da durmuyor “Piro”. “Orta sınıf” diyor, “güçlü bir demokrasinin teminatıdır”, ekliyor, hatta “ahlakın ve adaletin güvencesidir” buyuruyor.
Yani ülke işçilere kalsa, geçtik demokrasiyi, ahlak bile elden gidecek! “İşte bu kadar önemlidir orta sınıf!” diyor.
Tam 14 yıl ülkenin ana muhalefet partisinin liderliğini yapmış şahsiyet, hayata böyle bakıyor. Eh, diyebiliriz ki, referansı Necip Fazıl ve Dücane Cündioğlu olanın, burnu orta sınıftan çıkmıyor.
Yazısında iki alıntı yapıyor Kılıçdaroğlu.
“Üstat Necip Fazıl’ın dediği gibi ‘Bu taksimi kurt yapmaz kuzulara şah olsa…’”
Böyle yazmış.
Yazıyı kendi mi danışmanı yazmış, kimbilir, herhalde en azından bizzat okumuştur, veya o yazdıysa danışmanı okumuştur. “CHP, topluca cehalettir” dememizi sağlıyorlar.
O dize, alkol, kumar düşkünü Necip Fazıl’ın “Destan” adlı, cumhuriyet ve devrimlere küfür şiirindendir.
Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!
Haykırsam, kollarımı makas gibi açarak:
Durun, durun, bir dünya iniyor tepemizden
Cumhuriyet’tir, kadınların burnunun ucunun görünmemesini isteyenlerin tepelerine inen:
Utanırdı burnunu göstermekten sütninem,
Kızımın gösterdiği, kefen bezine mahrem.
Çünkü burnunun ucu göründü mü kadının, “üstada” göre artık ahlaksızlığın dibindedir adem:
Geçenler geçti seni, uçtu pabucun dama,
Çatla Sodom-Gomore, patla Bizans ve Roma!
Son iki dizesini okumadan not vermeyin bu alıntılara layık şiire ama:
Ah, küçük hokkabazlık, sefil aynalı dolap;
Bir şapka, bir eldiven, bir maymun ve inkılap.
“Üstat” diyor Kılıçdaroğlu.
Tanımını yapamıyor, “orta sınıf” diyor.
İnsan kendini tanımlamakta zorlanır, belli ki kendini de orta sınıf görüyor. “Harikayız” diye tanımlıyor. “Ne varsa bizde var” diyor.
Orta sınıfı beğenirken, aslında kendini beğeniyor.
İşte Türkiye’de işçilerin, emekçilerin, bu orta sınıf kendini beğenmişlikten kurtulması gerekiyor.
