KENTİN SESİ - Bolu Yazıları
Yıl 1967.
Günlerden 7 Eylül.
Adli yıl açılış töreni.
Yargıtay Birinci Başkanı İmran Öktem kürsüde adli yıl açılış konuşmasını yapıyor.
Konuşmasından bir paragraf,
"Türkiye'de bir İslâm Devleti ve hilâfet rejimi kurmak, Türk Milleti'ni dini esaslara dayanan bir hukuk düzenine sokmak isteyen ve bunun için gizli ve açık çalışan mistik hezeyan halindeki bir avuç meczup, ruh hastası veya dini, kazanç metaı haline getirmiş kimseler, saf ve cahil yurttaşın en temiz varlığını, itikadını, imanını geçim vasıtası yapmış olan bezirganlar - o bezirganlar ki, dinin emrettiğini yerine getirmezler, yasak ettiklerini gizli gizli yaparlar ve fakat dindar görünürler - evet bunlar ve bir takım hurafeleri dini esaslar gibi göstermeye kalkan ve bu suretle halkı uyuşturan kökü dışarıdaki yurt düşmanları daima hüsrana uğrayacaklardır"
İmran Öktem'in bu konuşması gerici çevrelerde büyük tepki toplar.
İmran Öktem 1 Mayıs 1969'da vefat eder.
Ankara Maltepe Camii'ne getirilen cenaze töreni bir grup gerici tarafından protesto edilir.
Camii görevlileri defin vs. işlemleri gerçekleştirmekten imtina ederler.
Olaylar gelişme istidatı gösterir.
Cenaze törenine katılan İsmet İnönü'yü kalabalığın hışmından, yanında bulunan bir Tümgeneral tabancasını çekerek kurtarabilir.
İnönü cenaze namazının kıldırılmadan "camiden ayrılmayacağım, gitmem" der.
Buna rağmen camii imamı cenaze namazını gene de kıldırmaz.
Cenaze namazını İmran Öktem'in ailesinden biri kıldırır.
Ve defin gerçekleşir.
İsmet İnönü olay için "Bu tam bir 31 Mart vakasıdır." yorumunu getirir.
Süleyman Demirel ise "hadise fevkalade üzücüdür" der.
Olaya devrimciler müdahale etmek zorunda kalır.
Dev-Genç önderliğinde binlerce yurttaş 7 Mayıs 1969'da Anıtkabir'de biten bir protesto gösterisi düzenler.
Gösteriye yüksek yargı organı hakim ve savcıları cübbeleri ile katılırlar.
İşçiler, aydınlar, akademisyenler omuz omuza şeriatçıları lanetlerler.
Şeriatçılar, bir başka gerici kalkışmaya kadar uzun bir süre ortalıkta gözükmezler.
Şartlar "İmran Öktem Olayı" 1969 yılından çok daha endişe vericidir.
Bunda herkes mutabık.
Hatta ilk başlarda "birbirlerini yesinler" diyenler dahi buna dahildir.
Ama tepkiler neden sınırlıdır?
Kitleler neden suskundur?
Dev-Genç yok, bunu biliyoruz.
68-78 kuşaklarının üzerinden silindir geçti.
Bunu da biliyoruz.
Ama 1980'den bu yana 29 yıl geçti.
Bu topraklar 29 yılda olan bitene dur diyebilecek bir toplumsal hareket neden üretemedi?