“Alametler” kelimesini içeren bir başlığı geçenlerde Aydemir Güler kullanmıştı.
Alamet havuzunda su birikmeye devam ediyor.
Ben, geçtiğimiz Eylül ayından beri, ABD’nin, mevcut halleriyle Erdoğan’ın da AKP’nin de üzerini çizdiğini yazıyorum. Biriken alametler bununla ilgili.
TAK’ın 13 Mart’taki eyleminden hemen sonra, PKK’nin, amaçlarının Erdoğan’ı ve AKP’yi devirmek olduğunu açıklaması da bu çerçevede okunmalı. Bu denli stratejik bir kararın dışarıdan yeşil ışık görmeden gündeme getirilebilmesi çok zor.
Ayrıca şu gelişmelerin tümü geçtiğimiz 15 güne sıkıştı:
Reza’nın ABD’de tutuklanması. Mutlaka AKP’ye dokunacaktır.
Bir mahkemenin, ceza yasasında cumhurbaşkanına hakaret suçunu düzenleyen maddenin anayasaya aykırı olduğunu kabul etmesi ve sonrasında iptali için bizzat AYM’ne başvurması.
Erdoğan hakkında dışarıda dozu giderek artan biçimde yazılanlar, çizilenler.
Amerika gezisinin hemen önüne denk getirerek, iki eski Türkiye büyükelçisinin (Edelman ve Abramowitz), Erdoğan’a yazdıkları mektup: Medyanın durumu hakkındaki endişelerini belirtiyorlar, başkanlık sistemine karşı çıkıyorlar ve “çözüm” masasına dönüş çağrısı yapıyorlar.
Bir Alman TV kanalında Erdoğan’ı hicveden bir videonun yayına sokulması, bunun üzerine Alman büyükelçisine videonun internetten kaldırılması talebinin iletilmesi, buna Alman dışişlerinin düşünce ve ifade özgürlüğü kapsamında itirazı, akabinde videonun Türkçe alt yazılı versiyonunun internete sürülmesi, Hristiyan Demokrat Parti dış işleri uzmanının Erdoğan hakkında “umutsuz bir kibirlilik” değerlendirmesi.
ABD dış işleri bakanlığı sözcüsü Toner’in YPG ile işbirliğine devam edeceklerini bir kez daha yinelemesi.
Arkasından, basına, Amerika’nın YPG’yi Fırat’ın batısındaki Membiç’e sokma niyetinin yansıması. Bunun da, Suriye’ye Türkiye sınırından cihatçı geçişinin halen devam etmekte oluşuyla ilişkilendirilmesi. Hatırlanacağı gibi Cerabslus’un kime teslim edileceği konusu, AKP’nin PYD’ye karşı çıkışı nedeniyle, netleştirilememiş durumda. Membiç ile ilgili gelişme bu konuda önemli bir adımın atılacağını ima ediyor.
Suriye’nin kuzeyindeki Kürtlerin kimi Arap gruplarıyla birlikte federasyon kararı almaları, Salih Müslim’in Amerika’nın da bunu kabul edeceğini umdukları yönündeki açıklaması.
Can Dündar ile Erdem Gül’ün davasına önemli emperyalist merkezlerin büyükelçilerinin tam kadro katıldıktan sonra bir de Erdoğan’a selfie göndermeleri, buna Erdoğan’ın gösterdiği komik tepkinin üzerine Amerika ve Almanya’dan gelen “bu bizim işimiz” mealindeki yanıt.
Dışişlerinin ve Cumhurbaşkanlığının ciddi mesaisine rağmen Erdoğan için Obama’dan randevu alınamaması.
Bu yazıyı yazarken, CHP’nin “Erdoğan azledilmeli” başlıklı 110 vekil imzalı dilekçeyi AYM’ne teslim edeceği haberi.
Alametler birikmeye devam ediyor.
Erdoğan anlamamakta, belki şöylesi daha doğru olur, anlamamış gibi görünmekte kararlı.
Nedeni artık geri dönüşsüz bir yolda, bu manada çaresiz olması.
Sorun bu sahnenin nasıl kapatılacağı konusunda emperyalist cenahtaki kararsızlık, belirsizlik.
Erdoğan’ın iş başında kalmaya devam etmesi, Haziran ayaklanmasıyla birlikte sıçrayarak bir düzeye oturmuş bulunan halk siyasallaşmasının konsolide olmasına neden oluyor. AKP’nin şiddete dayalı dinci politikaları bu birikime yalnızca güç katıyor. Ensar tecavüzü olayından sonra ortaya çıkan, laik, sol hava bunun net bir göstergesi. Bu manzara emperyalistleri memnun etmez.
Erdoğan’ın varlığı, ayrıca, Suriye’de ABD ile Rusya’nın anlaştığı senaryonun pratiğe konulması bakımından pürüzler yaratıyor ve daha önemlisi içerideki Kürt sorununun yeniden “masa”ya konulmasını engelliyor.
Dolayısıyla Türkiye’yi, şimdilik fazla dağılmasına neden olmayacak biçimde, kontrollü bir kaos ortamında tutmayı ve buradan Erdoğan’ın etkisinin sınırlanacağı bir restorasyon hedefliyorlar.
Ayrışmaz amaçlarından bir diğeri de, parlamentodaki muhalefetin ve halk sınıflarının Erdoğan’sız bir Türkiye, sonra kimin yöneteceği konusu önemsizleşecek şekilde, hatta yine bir AKP yönetimi seçeneğine ısındırılması.
Şu da geçerli: Erdoğan’ın iktidarda kalması, kısa vade için, bu restorasyon zemininin olgunlaştırılmasına hizmet ediyor.
Bu nedenle, solun Erdoğan üzerine kilitlenen muhalefetin etkisini dağıtacak ve AKP’nin elindeki Türkiye kapitalizmini tanımlayan ideolojik ve siyasi referansları hedef tahtasına yerleştirecek, aktif bir mücadele tarzına ihtiyacı var. Aydınlanma Hareketi bu nedenle önemli.