İzmir’in Menderes ilçesinde bir ailenin ortaokul öğrencisi çocuklarının Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersinden muaf tutulması talebiyle açtığı davada mahkeme aileyi haklı buldu. Anayasa, Anayasa Mahkemesi kararları, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin farklı kararlarına atıfla hazırlanan karar gerekçesinde “Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi” adı altında içerik olarak “din eğitimi” verilmesinin kabul edilemeyeceği vurgulandı.

Mahkeme, davanın muhatabı olan Menderes Kaymakamlığı’nın davanın hem usul hem de içerik yönünden reddi talebini değerlendirirken verdiği kararda, davaya konu eğitimin içeriğinin Anayasanın 24. maddesine dayanan zorunlu Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersiyle örtüşmediğine, aksine kişisel isteğe konu “din eğitimi”ne tekabül ettiğine işaret etti.

Mahkeme kararının sonuç bölümü şu şekilde:

Bu durumda, T.C. Anayasasının 24. maddesinde hiçbir ayrım yapılmadan tüm vatandaşlar için Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersinin zorunlu olduğunun belirtilmesine ve ilk ve orta öğretim kurumlarında verilen öğretimin adıın “Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi” olmasına rağmen bu dersin içerik olarak “Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi” öğretimi olarak kabul edilemeyeceği açık olduğundan ve din eğitiminin de ancak kişilerin kendi isteğine, küçüklerin de kanuni temsilcilerinin talebine bağlı olması karşısında, davacıların ortak çocuklarının din eğitiminden muaf tutulması yoluna yapılan başvurunun reddi yönünde tesis edilen dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmamaktadır.