Selin Asker - soL
Mustafa Asım Hayrullahoğlu’nun katlinin ardından 29 yıl geçti. 16 Kasım 1982’de 12 Eylül faşizminin işkencecileri eliyle katledilen Hayrullahoğlu’nun son saatlerine tanıklık eden Namık Kemal Cibaroğlu soL’a konuştu. Partideki yoldaşlarının onu tanıdığı ismiyle Deniz Yoldaş’ı bir işkencehanede tanıyan ve son nefesini verene kadar yanında olan Cibaroğlu, "Tekmelediler, vurdular, yumrukladılar, adını bile söylemedi" dedi.
"Sürükleyerek getirdiler"
Dev-Sol davasından halen yargılaması süren Namık Kemal Cibaroğlu, Kasım 1982’de, işkencehanelerden birinde gözaltında tutulurken Deniz Yoldaş’la tanışıyor. Yaklaşık 12 saatlik bir süreyi Hayrullahoğlu’yla beraber geçiren Cibaroğlu, o dönem yaşadıklarını şöyle anlatıyor: "Devrimci tutsakları belirli yerlerde tutarlardı. Ben de 20 metrekarelik, camları olmayan, bodrum katta olduğu anlaşılan bir yerdeydim. Polisin işi bitmediği, daha bilgi almak istediği insanlar orada tutulurdu. Duvarlarda zincirler vardı, insanlar oralara bağlanıyordu. Zincirlere bağlı, gözlerimiz kapalı, beton zemine oturtulurduk. Odada bir yatak vardı, o akşam bu yatakta ben yatıyordum, benden başka da kimse yoktu. İki kolum da kalorifer borularına bağlıydı. Akşam saatlerinde bir kişiyi sürükleyerek getirdiler. Sağ tarafıma yatırdılar. Kolumun kelepçesini çözüp birbirimize kelepçelediler. Gelenin kim olduğunu, sürekli dövdükleri, tekmeledikleri, 'konuş Mustafa', 'konuş Deniz' diye bağıran polislerden öğrendim."
"Nefes almakta zorlanıyordu"
Deniz Yoldaş’la İstanbul 1. Şube nezarethanesinde böyle tanışan Cibaroğlu, o gece sadece ikisinin beraber kaldığını, Hayrullahoğlu'na yardım etmeye çalıştığını ve öldüğünü kabullenemediğini ise şöyle anlattı: "İkimiz vardık o gece. Kim olduğunu öğrenmek istedim, hiç konuşmadı, adını bile söylemedi, sadece inliyordu. Kısa bir süre sonra nöbetçi polisler geldi. Durumuna baktı. Kötüydü. Gözlerim bağlı olduğu halde inlemelerinden ne kadar kötü olduğunu anlıyordum. Polis korktu. Benim sol kolumu çözdü, 'buna bak, tedavi et' dedi, çekti gitti. Yanına döndüm, kış günü olduğu halde müthiş terliyordu. Kötü bir şey olduğunu hissettim. Gömlek vardı üzerinde, gri renk pantolonu vardı. Gömleğini açtım, konuşturmaya çalışıyordum, nefes almakta zorlanıyordu. Yastık olarak kullandığım paltomu başının altına koydum. Ne yapacağımı bilemedim."
"Hakkında her şeyi polislerden öğrendim"
"Bir süre sonra [polisin] TKP timi geldi, Mustafa’nın o tim tarafından işkence gördüğü belliydi. Kollarımın açık olduğunu görünce bana da saldırmaya başladılar. Niye yardım ediyorum diye kızdılar. 'Mustafa konuşacak mısın, seni gebertiriz' diye bağırıyorlardı. 'Seni biliyoruz Merkez Komite üyesisin, kabul et, isim ver, kendine eziyet etme, hasta değilsin, rol yapıyorsun' gibi sözlerle bağırıp dövüyorlardı. Mustafa'yla ilgili her şeyi polislerden öğrendim, adını, kim olduğunu. Tekmelediler, vurdular, yumrukladılar hiç sesi çıkmadı."
"Hastaneye götürmediler"
“Hastaneye götürün durumu kötü dedim. ‘Götürmeyiz, senden sorumlu’ dediler. Kolonya istedim, gömleğini çıkarttım. Göğsünün sol kısmında bir madeni para büyüklüğünde morartı vardı, darbe almıştı. Ayaklarında falaka izi var mı diye bakmak istedim, uzun boyluydu, eğilemedim. Diğer polisler gelip beni yardım ettiğim için dövüyorlardı. Ne kadar böyle zaman geçti bilmiyorum."
"Öleceğini hiç düşünmemiştim"
"O tür yerlerde saat kavramını yitirmiştik. Polislerin mesai saatlerinden zamanı anlamaya çalışıyorduk. Sabah 7 gibi koşuşturmacalar ile uyandım. Mustafa’nın inlemesi kesilmişti, sesi gelmiyordu. Elim kelepçeliydi, kolunu tutmaya çalışıyordum, terlemesi de geçmişti. Rahatladı diye düşündüm, uyuyor sandım, öleceğini hiç düşünmemiştim."
"Bana müthiş kibar davrandılar"
"TKP timi geldi daha sonra, gözlerim bağlı uyuyor pozisyonunda durdum. Biri üstümden eğildi, Mustafa’nın kalbini dinledi. 'Bu ölmüş' diye bağırdı. 'Yapma ya' sesleri geliyordu. Süratle odadan kaçtılar. Yalnız kaldım, dokundum, kolu buz gibiydi. Mustafa’dan ses yoktu. Hemen Dev-Sol timi geldi, kelepçelerimi çözdüler, beni bir odaya götürdüler, göz bağımı çıkardılar. Bana müthiş kibar davranıyorlardı. Halbuki sorgum bitmemişti daha. 'Seni bugün hemen sevk edeceğiz, seni biliyoruz, sana inanıyoruz' dediler. Kahvaltı yapıp yapmadığımı sordular. Mustafa ile ilgili hiç konuşmadık."
"İşkenceciler beraat ettirildi"
"Daha sonra tutuklanıp Metris Cezaevi’ne götürüldükten sonra, yaşadıklarımı oradaki arkadaşlara anlattım. Dev-Sol koğuşundaydım, Mustafa’nın yanımda öldüğünü, beni de paldır küldür getirdiklerini söyledim. İçeriden Mustafa'nın halen yaşadığını söylediler. Bir ara hayal gördüğümü de düşündüm." "Olaydan 2,5 yıl sonra avukat ziyaretine çağrıldım. Avukat Ergin Cinmen cezaevine gelip, 'Hayrullahoğlu’na şahitmişsin, bildiğin bir şeyler varmış, bana anlatır mısın' dedi. Mustafa'nın öldürüldüğünden artık emindim. Dava açacaklarını söyledi. Tanıklık yapıp yapmayacağımı sordu. Yaparım dedim. Mahkemede de anlattım. O işkenceleri yapan polisler ceza aldılar ancak daha sonra Yargıtay’da karar bozuldu. Bu kadar bariz tanıklık varken işin garip yanı işkencecilere sonra da beraat kararı çıktı."
Davayı basından takip ettiğini ve yaptığı tanıklığın mahkeme tarafından kabul edilmediğini söyleyen Cibaroğlu, Hayrullahoğlu'nun ailesiyle de irtibata geçtiğini, yakın zamanda bir kitabın da basılacağını sözlerine ekledi. Bu olayları yaşadığı tarihte 25 yaşında olan Cibaroğlu'nun, Dev-Sol ana davasının ‘zamanaşımına uğramamış’ yargılananlarından olarak davası devam ediyor.