“Örgütlü mücadelenin içinde yer alan bütün bireyler emperyalizmin karşısına en cüretkâr meydan okumayla çıkmış demektir”.

Ben bu meydan okuyuşu tek bir çift gözde gördüm. O gözler anlattı bana onurlu bir yaşam sürmenin devrimci bir mücadeleden geçtiğini.

Aşktan sarhoş olduğum adamın gözlerinde yanan o ateşin bir parçası olmaya karar verdiğim an, o adamın bana sosyalizme olan aşkını anlattığı andı.

Ona olan beşeri aşkımdan utandım, devrimci sevdasının karşısında ve kaybederken onu belki de ilk defa bu kadar cesurdum ben.

Ona vurgundum oysaki deli divane. O farkında değildi ama savruluyordum kirpiklerinin rüzgârıyla.

Aslında sevmeyi de sevişmeyi de bilmeyen bu kadına anlatırken mücadelesini, “Bak ‘aşk’ öyle değil böyle olur” diyordu.

Dinledim saatlerce ve…

Karşılık vermeyerek elimden aldığı aşkın yerine öyle büyük bir sevda bıraktı ki, şimdi sadece onun onurlu ve bir o kadar da haklı mücadelesinde yer alabilmek adına eğitiyorum kendimi.

Yani tek bir insanı sevmek demek bozuk giden bu düzeni değiştirmek için cesaret göstermek, boyun eğmemek demekti. Düşünsenize bir de hayatımızda ne çok sevdiğimiz var.

Ece Ayhan’ın da dediği gibi:

“Aşk örgütlenmektir abiler”