Dün telefonumu “+1” ile başlayan bir numara aradı. “Hayırdır inşallah” deyip cevap verdim.
Karşıdaki ses Hillary’nindi.
***
Hillary ile eski günlerden söz ettik. Türkiye’nin daha önce de böyle zamanlardan geçtiğini, kısa sürede gerilimlerin azalacağını söyledi. Beni en yakın zamanda Washington’da görmek istediğini ve kendi elleriyle istakoz yapacağını gülerek anlattı.
***
Gelin itiraf edelim.
Bir sosyolog olarak baktığım zaman, Türkiye’nin son 10 yıla kıyaslanamayacak ilerlemeler kaydettiğini görüyorum.
Avrupa Birliği süreci bu hükümet döneminde hızlandı.
Türkiye ekonomisi gelişmiş ülkeler seviyesine çıktı.
Bankacılık sektörü, 2001 krizine göre çok çok iyi durumda.
Komşularımızla ilişkilerimiz gelişiyor.
Türkiye eski yüklerinden kurtuluyor.
***
Ama vatandaş Ertuğrul tarafım bir şeylerden kuşku duyuyor.
Devletin önemli kurumları arasında bir çekişmedir gidiyor.
Askerin dinlenmesine ses çıkarmayanlar, hükümet üyelerinden birisinin canı acıdığında feryadı koparıyorlar.
Gönül ister ki hepsine karşı çıkılsın.
***
İstanbul ışıltılı bir şehir. Geçen gün Paris’te Saint Germain meydanında, Cafe Flore’un hemen yanındaki soğuk binada fark ettim bunu. Barda masamız hazırlanırken sohbet ettiğimiz restoran yöneticisi İstanbul’dan geldiğimizi öğrenince gözlerini ayıra ayıra “Cool” dedi.
Türkiye işte bu ülkedir. Fransa’daki yöneticinin gözlerini ayıran İstanbul’a sahip çıkmalıyız.
Siyasi çatışmalardan sıyrılıp biraz ferahlamaya hepimizin ihtiyacı var.