Bir zamanlar buralar bozkırdı hani, ya da yemyeşildi, ya da hadi pırıl pırıl berrak sularla kaplıydı olsun. Ne değişti? Yok muydu yine paylaşım savaşları bundan yıllar yıllar önce de? Et oburlar diğer dinozorları ve balıkları, ‘Homo Erectus’ avlayıp topladıklarını, aslanlar geyikleri; yani büyük balık küçük balığı icabında… Yok yok hiçbiri günümüz ‘Homo Sapiens’i kadar bencil, çıkarcı, küçük dünyaları ben yarattım havasında ve hatta “vahşi” olmamıştır herhalde. Olmamıştır çünkü bilinçli bir hareket mevzu bahisse eğer orada bir duralım. Duralım çünkü Jose Mauro de Vasconcelos “Hayatın O Güzel Şarkısı”nı bize duyurdu hatta adeta çığlık çığlığa bağırdı.

Okulda çocuklarımızın öğretmenlerine onların notlarını sormadan evvel soracağımız başka şeyler olsun isteriz değil mi? O zaman haydi bir kulak verelim doğanın çığlığına:

Yıldızları hepimiz seyrederiz geceleyin gökyüzünde. Oysa şairler onların gecenin gözyaşları olduklarını söylemişler. Ama onlar aynı zamanda gökyüzünün çilleridir de. Peki, biz insanlar bir balığı yukarıdan inmekte olan bu çilli sudan mahrum etmek ister miyiz? Niye sadece biz izleyelim ki kocaman gökyüzünü, öyle değil mi? Güzel tüylü bir kuş ya da çirkin tüylü bir kuş, hiç fark etmez. Düşünün ki güneş ışınları dalların arasından tüylerine vurmuş. En çok ona yakışıyor farkında mısın? Dallar ki onun yuvası, konuşamıyor oluşu yüzünden ayrıldı annesinden, senin yüzünden şakımıyor artık. Koro dağıldı! Mango ağacının dalları sana da yuva olmuştu oysa. Çocukluğun onun gövdesinin dibinde saklambaç oynamakla geçti. Ne vefasız şeymişsin arkadaş! "Bir gün gövdem de vurdu beni ama o da senin ellerinden çıktı. Lime lime doğradın beni, oysa evlatların en yetkinidir insan, bir gün anlarsın…"

Yine de zaman şarkısını hiç aksatmadan söylüyor farkında mısın? Hüzünlü bir şarkı bu. Kimi zaman içinde mutluluk da var elbet. Zaten hüzün de böyle bir şey değil mi? Ama o şarkıyı birlikte söylemek varken bu bencillik niye? Çünkü her şey tüketim üzerine kurulu da ondan. İnsan yavrularını da böyle zehirliyor yine insan. Doğadaki diğer tüm canlılar onun yönettiği, kullanıp attığı, eğlence aracı haline getirdiği birer araç olarak kurgulanmış durumda. Sözün özü bu dünya kötüye gidiyor. Mavi gezegenimizi el birliğiyle cehenneme çevirmeden gelin hep birlikte hayatın o güzel şarkısına kulak verelim.

 

Hayatın O Güzel Şarkısı

Jose Mauro de Vasconcelos

Resimleyen: Kutlay Sındırgı

Çeviri: İnci Kut

Can Yay. 2013

84 s.

 8-9-10 + yaş