29 Mart sonuçlarının ciddi değişiklikler getirdiği doğrudur. Bunların önemli bir bölümüne Kemal iki gündür temas ediyor.
Devam edelim o halde...
Duydunuz mu? Nabi Yağcı, eski parti adıyla Haydar Kutlu, gazete değiştirmiş. "İş gazetesi" Referans'ta başladığı köşe yazarlığı kariyerini artık Taraf'ta sürdürecekmiş.
Biri "iş gazetesi". Ya diğeri? Çıktıktan kısa süre sonra belli oldu. Amerikan yakıtlı Ergenekon operasyonunun yayın organı.
Geçenlerde bir tartışma programında, bölgemizin içine girdiği süreçte Kürtlerin nasıl temsil edileceği üstüne sözler ediliyor, kimileri de Kürtlerin legal-demokratik alanda temsiline izin verilmesi gerektiğini vurguluyordu. Ben, arada kaynayıp gitmiş olması muhtemel bir noktaya işaret etmiştim:
"Bir süre ölmemem gerekiyor" diyen, "kendime değil, ama arkadaşlarıma yapılana katlanamam..." diyen, sakin ve kızgın, çok hasta ve çok enerjik Türkan Saylan'a saygı duyduğumu söylemeliyim. ÇYDD'nin düzen içi bir faaliyet alanı ve perspektifi olduğu doğrudur. Eğitimin metalaşmasına karşı değil, bu metayı alım gücü olmayanlara yardım etmeye uğraşmanın sınırları vardır.
"Son Osmanlı padişahı..." pankartını hazırladıkları iddia edilen iki genç geçenlerde bir programa çıkarıldılar. İçlerinden biri provokasyon suçlamalarına "abi biz kimiz ki, provokasyon yapacaz, aklımız ermez bizim yaa" şeklinde yanıt verirken, söz doğal olarak pankartın içeriğine de geldi.
Cumartesi günü sabah sabah Milliyet portalda manşetlerden birinde Stalin'in resmini görünce "yine çattık" diye içinizden geçiriyorsunuz. Bizim medya Stalin, Lenin, Marx sosuna bulaşınca masaya değil yenmesi, görmesi bile güç şeyler gelir.
Bu kez de öyle olmuş.
Şimdi de Tayyip'i halife ilan ettiler. Artık araba yokuş aşağı koyverildi ve benzer densizlikler çok çıkacak. Ama son halife dövizleri bu alanda bir yarışı körükleyebilir. Zira bu durumda, dini lider olması kesin görülen Fethullah'a şeyhülislamlık kalacaktır ve bu statünün hazreti tatmin edip etmeyeceği meçhuldür!
Bugün Pazar günkü yazıdan devam edeceğim.
AKP'ci solculuğun düzey kaybetmesine üzülecek değilim. Ancak dolaylı bir kaygı dile getirebilirim. Karşınızdaki düzeyin sıfırın altına düşmesi, sizin de üretme güdülerinizi köreltebilir. Bu tuzağa düşmemek gerek. Zira AKP solculuğunun entelektüel kaliteye gereksinimi yok. Çeşitli odaklardan üfürülen havaya yelken açarlar olur biter. Kalite bize lazım.
Güreş olsa ihtar verilir, ama siyasette kaçak güreş ihtar konusu değildir. İlgilisinin tarihten veya kitlelerden "bulacağını" düşünebilirsiniz. Ancak bazen o büyük yargıçların saati yavaş çalışır.
Siyasette, kaçak güreş yine siyasetle önlenmelidir.
Geçtiğimiz sonbaharda başlatılan kriz yönetimi tartışmasında kimi kesimler AKP'nin başarısız olduğuna ilişkin bir kanaate sahip. Geleneksel büyük sermaye çeşitli vesilelerle böyle diyor. Tekil patronlar veya çeşitli sözcüler aracılığıyla krizi iyi yönetmek olarak tarif edilen ve AKP'nin hesabına yazılan günahı ise IMF temsil ediyor.
Yeni-Osmanlıcılıktan sıkılmış olabilirsiniz. Doğrusu ben sıkıldım. Ama elden bir şey gelmiyor. Çünkü en azından şu anki dalga 1920'lerden bu yana ara sıra gericilerin bitinin kanlanmasına pek benzemiyor.
Karşımızda stratejik bir yönelim var.
Stratejik mi?
Yani birincisi düzenin önemli veya önemsiz bir unsurunun fantezisinden ibaret değil geniş bir ittifaka dayanıyor.
Ya da siyasal alan ile kültürel alan. Siyasetçi ile entelektüel. Siyasal aydın ile kültürel aydın...
Son Ergenekon dalgasıyla birlikte, daha önce operasyonun "temiz eller" amaçlı değil, bir ABD-AKP yapımı olduğunu düşünmeye devam edenler şöyle bir dalgalandı.
Zaten Ergenekon dalgalarında sörf yapmaya meraklı AKP demokrasicileri ise bayram ettiler.
Sağlığın piyasaya, insanın cinayete teslim edildiği, sözün bittiği yerde...
Şeşen ailesinin derin acısını ve öfkesini paylaşarak...
Geçtiğimiz Cumartesinin, 29 Kasım 2008'in işçi sınıfı hareketi tarihinde önemli bir yere sahip olacağını söyleyebiliriz. Önemin içine hangi anlamı yükleyeceğimiz ise belli değildir.
Belli değildir, çünkü bu önümüzdeki dönemin konusudur.
Baykal açılımları sürüyor. Zihni Sinir adlı karikatür bandı hayatta mı?
Sosyal-demokrasinin tanımlayıcı özelliklerinin ne olduğu hakkında çok şey söylenebilir. Türkiye sosyal-demokrasisinin başat karakteri bellidir: Anti-komünizm.
1960'lardaki son doğumundan bu yana böyle. Zaten öncesinde bir sosyal-demokrasiden söz etmek kolay değil...