Refik Durbaş’ın “Çırak Aranıyor” başlıklı bir şiiri vardır. Şair çırağın ağzından “ölüm hep bana, bana mı düşer usta?” diye sorar.
Dünya ve Türkiye 2020 yılına felaketlerle girdi. Yeni korona virüs salgını yüzlerce can alırken, Elazığ depreminde şimdiye kadar 41 yurttaşımızı yitirdik.
Fırtınadan önceki sessizlik diye bir kullanım vardır. Kimi zaman bir sinema filminde duyarız, kimi zaman arkadaşlarımızla sohbetlerimizin arasında.
Fırtınanın neyi ifade ettiği sohbetin gelişimine göre farklılık gösterirken, temel olarak ifade ettiği şeyin etkili bir doğasal olay olduğunu biliriz. Bu etki önüne ne gelirse koparıp uçurur. Taş taş üstünde kalmaz.
Herhalde yetmiş yıl filan, hatta birkaç yıl daha fazlası geçmiş olmalı yazılmasının üstünden; Memleketimden İnsan Manzaraları’nın final episodu ile başlayalım bu yazıya.
Bilirsiniz, Marquez’in ünlü romanı Kırmızı Pazartesi, işleneceğini “herkesin” bildiği bir cinayetin öyküsüdür. Cinayetin işleneceğini herkes bilir, fakat önleyebilmek için kimse bir şey yap(a)maz. Türkiye’de işlenen bütün “sosyal cinayetler” Kırmızı Pazartesi romanını anımsatmıyor mu?
21 Aralık 2019 tarihinde TKP'nin düzenlediği “Halkın Şöleni'ne“ katılmak için saat 14.30’da Denizli'den yola çıktık. Otobüs üniversite öğrencileriyle doluydu. Otobüstekiler genç, umutlu ve heyecanlı çocuklardı. Biz, orta yaşlı birkaç kişiydik. Onlarla beraber gençlik yıllarımıza döndük. Şarkılar, türküler söyleye söyleye yolumuza devam ettik. İzmir yakınlarında otobüsümüz “zınk!“ diye durdu.
Sınıfın Sağlığı okurları, geçtiğimiz yıllarda yayımlanan birçok yazımızda, ülkemizde bebek ölümlerine ilişkin açıklanan rakamların “güvenilir olmadığını” belirttiğimizi ve neden böyle düşündüğümüzü detaylı olarak anlattığımızı anımsayacaklar. Bizden sonra Prof. Dr. Muzaffer Eskiocak gibi Türkiye’nin önde gelen halk sağlığı uzmanları da bu konudaki şüphelerini ifade etmişlerdi.
Türkiye tarihinin birkaç önemli “miladından” biri olarak kabul edilen 12 Eylül faşist askeri darbesinin üzerinden 39 yıl geçti. 12 Eylül Türkiye tarihinde bir milat oldu, çünkü 12 Eylül sonrasında Türkiye’de hiçbir şey 12 Eylül öncesindeki gibi olmadı. Sağlık da öyle…
Hukuk daima zor kullanma tekelini eline almış bir iktidara yaslanır. Sadece zor gücüyle değil, devasa bir örgüt olan iktidardan bahsediyoruz. (Bu cümleleri benden önce Türkiye’de hukuk sosyal bilimine gönül veren çok değerli ama değeri bilinememiş genç bir bilim insanı yazmıştır.)
“...Hayatta ne menfaat düşündüm ne bir şey. Nasıl bir insan bir insana aşık olursa ben de öyle aşık oldum partiye, mücadeleye. Hayatım boyunca bir gün denizin durulacağını, fırtınanın
dineceğini, benim gibi milyonlarca insanın sakin ve rahat bir hayata ulaşacağını düşündüm. İnsanların ezilmeyeceği, sömürülmeyeceği bir dünyanın özlemi ile yaşadım...” 1
Türkiye Komünist Partisi (TKP), Antalya Cumhuriyet Başsavcılığına, İnci Sözlük adlı internet sayfasının kurucusu ve sahibi Serkan İnci hakkında suç duyurusunda bulundu. Söz konusu duyurunun ardından "Kim acaba bu adam?" diye ufak bir araştırma yaptığımızda karşımıza çıkanlar oldukça net bir profil sergiliyor. AKP dönemi popüler kültürünün türlü kokuşmuş nüvesini gözler önüne seriyor.
Bir aydın. Bir Kürt aydını, Memduh Selim Bey. Bir düşünür, incelikler ve güzellikler aşığı. “JIN” (Yaşam) Dergisi’nin yönetmeni ve yazarı; Vanlı Memduh Selim Bey.(1)
"Devrimci, dağlar kadar büyük kayalar üzerindeki kılcal damarlar kadar ince yarıklarda bir narin dağ çiçeğinin, yaşam ile ölüm arasında mikroskobik titreyişlerinden büyük mesajlar alabilendir. Devimci politikacı,bu mesajları güce yüklenmede ve güç biriktirmede kullanabilendir. Devrimci politikacı, kendisiyle karşı merkezler arasında eylemli-bilgi oyunları kuran ve oynayandır.
“Kapitalizmin sahte cenneti dökülüyor: Norveç eşitsizlikte ABD ile yarışıyor” dememiz büyük şaşkınlık yaratmış. Yurttaşlarımızın Norveç hakkında “bildiklerine” pek uymamış bu cümle. Ya da gerçekten Norveç hakkında ne kadar bilgi versek az.
Bu yazı Turhan Selçuk’un, eserlerini ve Türkiye tarihine bıraktığı izleri gözler önüne seren YK Kültür Sanat’ın Beyoğlu binasındaki galeride yer alan “Turhan Selçuk Retrospektifi” sergisine değinmek için yazıldı.
Sonunda seçimler bitti ve her yerden “gündemimize” dönelim sesleri yükselmeye başladı. Kuşkusuz herkesin “gündemden” anladığı farklı. Egemen sınıflar için, sermaye için gündem “ekonomi”, yıllardır dillerden düşmeyen “yapısal reformlar”. Sermaye hükumete, artık “popülist” politikaları bırak, paraları yok bayram ikramiyesi, yok seçim hediyesi diye sağa sola savuracağına “bize” ver diyor.