Türkiye AKP'ye indirgenebilir, AKP'den ibaret görülebilir mi? Türkiye AKP liderliğinde bölgede kanlı bir maceraya doğru sürüklenirken meselemiz budur.
Bugün ülkenin çıkarları diye bizlere pazarlanmak istenen, AKP ve onun temsil ettiği Türkiye gericiliğinin çıkarları ise, memleket adım adım savaşa giderken, milli birlik ve beraberlik palavralarına hiç yüz verilmemelidir.
Türkiye'nin Suriye'ye müdahale etmesi için bir tane makul gerekçe bulamazsınız. Türkiye'nin savaşmasına neden olacağı iddia edilen kırmızı çizgilerin tamamı AKP tarafından tanımlanmıştır.
AKP'nin yıllardır yatırım yaptığı Suriyeli cihatçılar, Türkiye'de yobazlar dışında kimsenin dostu olamaz. Irak'ta Barzani'nin liderliğindeki bir Kürdistan'a, askeri, iktisadi ve siyasi olarak her türlü desteği veren bir iktidarın Suriyeli Kürtlerin cihatçı çetelere karşı savaşmasını gayri meşru görmesi yalnızca AKP'nin varlığı ile açıklanabilir.
Türkiye gericiliğine Suriye'deki savaşın kaybı ağır geliyor ve kaldıramıyorlar. Üstelik, Kürtlerin bu savaşın galiplerinden birisi olacağı gerçeğiyle yüzleşmek onlar açısından tabloyu daha da vahim hale getiriyor. Geçmişte Esad'a karşı beraber savaşmayı planladıkları ve bunun için masaya oturdukları bir unsurun şimdi AKP'nin tüm itirazlarına karşın ABD ve Rusya gibi güçlerle birlikte hareket etmesini kabul edilemez buluyorlar. Bu dinamiğin bölgede kendilerine karşı kalıcı bir tehdide dönüşmesinden korkuyorlar.
Suriye ordusunun Rusya desteğinde ilerleyişi, AKP'nin beslediği cihatçıların dağılması, Suriye Kürtlerinin mevzi kazanması... Bunların hepsinin AKP'yi üzmesi bir veri ama bunların hepsini birbirine bağlayan esas mesele, AKP'nin tüm dünyada Suriye'deki problemi başlatan esas aktör olarak bilindiği gerçeği gözden kaçmasın.
Suriye'deki bu kanlı savaşı AKP başlattı. Bunu elbette ABD'nin isteği ve onayıyla yaptı. Ama Suriye için yapılan ilk planın hazırlayıcısı ve sahibi AKP'dir.
ABD'nin niyetini kavrayıp, ona istediğinden de daha fazlasını vermeyi vaat edenlerle şu anda Türkiye'yi savaşa sürükleyenler aynı insanlar. AKP bu savaşa dün karar vermedi, Erdoğan ve çetesi daha en başından bu yana savaşın esas sorumlusu...
AKP'nin Suriye'ye girmesinin pek çok nedeni sayılabilir. Ama temel neden Suriye'nin AKP'nin belirlediği bir İslami anlayışla yeniden yapılandırılmasıdır. ABD'den alınan ilk onay ya da ABD'nin ikna edildiği proje işte budur.
Bu yapıya ideolojik, siyasi ve askeri açıdan liderlik edecek AKP, Türkiye'deki iktidarını da doğal olarak sağlamlaştıracaktı. Üstelik AKP, iktisadi düzlemde de Türkiyeli patronlara yeniden yapılandırılacak bir Suriye'de farklı kazanç ve kâr olanaklarını göstermiş, iştahları açılan sermayedarların rızasını almıştı.
Türkiye'deki dönüşüm ve Suriye'nin yeniden yapılandırması el ele gidecekti. Her iki ülkede de laiklik tamamen tasfiye edilerek, ülkeler dinsel kurallarla yönetilmeye hazır hale getirilecekti. Bu iki sürecin birbiri içine geçmemesi düşünülemezdi. Nasıl olsa, Ortadoğu'nun diğer ülkeleri için de laiklikten söz etmek mümkün değildi. Din o ülkelerde de temel belirleyendi.
AKP'nin Suriye planı zaman içinde çeşitli nedenlerle tamamen çöktü. Ancak AKP'nin Türkiye planı ne yazık ki hâlâ ayakta...
Erdoğan ve çetenin diğer elemanları şimdi Suriye'deki çöküşün Türkiye'ye yansımaması için, Suriye'deki yenilginin Türkiye'de bir yenilgiye dönüşmesini engellemek amacıyla Suriye'ye müdahale hazırlığındalar.
Suriye'deki dönüşüm hayalleri suya düşen AKP, Suriye'yi dinselleştirmeye devam etmek için değil, Türkiye'nin dinselleşmesini sürdürmek için savaşa hazırlanıyor. Suudi gericiliğiyle yapılan ittifak da aslında bununla tam boy uyumlu. Amaçları, Suriyeli cihatçıları kurtarmak değil, Türkiye'nin dinselleşmesinin sürmesini sağlamak.
Suriye'ye yapılacak bir askeri müdahale, işte bu nedenle, Türkiye'nin bir savaşı değil, yobazların Türkiye'ye açtığı bir savaştır.
AKP, Türkiye ilericiliğine karşı savaşı Suriye'ye dönük bir askeri müdahaleyle sürdürmek istiyor. Türkiye, dinselleşmeyi ve gericiliği püskürtmek için bu askeri müdahaleyi engellemek zorunda. Savaşa ve savaş çığırtkanlığına karşı mücadele ile dinselleşmeye karşı verilen kavga ayrılmaz bir bütün artık.