Yeni yılınız Küba olsun

Küba devrimi 1 Ocak 1959’da gerçekleşti. Her 1 Ocak Küba’dır, Küba yeni bir yıldır.

Küba devrimi yola sosyalist olarak çıkmadı

Devrimi gerçekleştiren ve Castro’nun da içinde yer aldığı oluşum 26 Temmuz Hareketi olarak tarihe geçti.

Devrim halk sınıflarının diktatörlüğe karşı birikmiş öfkesiyle, devrimci Hareket’in Sierra Maestra dağlarında buluşmasıyla mayalandı. Devrimcilerin akıllarında rejimin nasıl inşa edileceği ve neye benzeyeceği konusunda netlik yoktu. Hele hele sosyalizm yönünde hiç bir belirti bulunmuyordu. Ancak tek bir şey kesindi: Devrim yurtsever, halkçı, Amerika karşıtı ve bağımsızlıkçı bir çizgide olacaktı.

1960 yılında Amerikan ablukası başladı. ABD Küba ve Castro’ya yönelik pek çok sabotaj ve suikast örgütledi. Ekonomik, siyasi ve askeri operasyonları eş zamanlı olarak gündeme sokup bu antiemperyalist düzenin işini daha işin başında bitirmek istiyordu.

Küba’nın imdadına Sovyet sosyalizmi yetişti. Küba ablukayı sosyalizmin desteğiyle aştı. Sosyalist blok sayesinde tıpta teknolojik atılım kaydetti. Küba’nın aşı teknolojisini Çekler kurdular. Bu uluslar arası dayanışma kısa süre içinde sosyalizm tercihinin oturmasını sağladı. Küba 1962 yılından itibaren toplumsal yaşamı sosyalist planlamayla inşaya yöneldi.

Sovyetlerin dağılması kırılma noktası oldu

Sosyalist sistem işbölümüne ve dayanışma zeminine oturur. Küba ekonomisi için hayati önem taşıyan pek çok girdi sosyalist ülkelerden geliyordu. Örneğin petrol, buğday. 1990’da Sovyetler dağılınca Küba ekonomisi beş yıl içinde %60 küçüldü ve siyasi olarak yalnızlaştı. Bu noktadan sonra güvenebileceği tek güç yalnızca kendi halkının örgütlülük ve siyasi bilinci ile Marksizm’in kuramsal birikimiydi.

Son 25 yıldır Küba bu zeminde yol alıyor. ABD fazla ilerleyemeyeceğini, dağılacağını sandı. Ablukayı sıkılaştırdı. Toricelli, Helms Burton, vb özel yasalar çıkardı. Başaramadı.

Küba, her saldırıya, her emperyalist yasaya, yurtseverlik bilincini yükselterek, antiemperyalist konumlanışını güçlendirerek, halkını bu değerler etrafında örgütleyerek ve ekonomiyi rahatlatacak değişik politikaları yaşama geçirerek yanıt verdi.

Aynı anda Latin Amerika birliği yolunda ekonomik ve siyasi politikalar geliştirdi. Antiemperyalist bilinci bütün Latin Amerika’da yaymaya, Amerika’nın bölgedeki siyasi ve ekonomik hakimiyetini kırmaya çalıştı. Bu girişimlerin sonucu olarak Chavez Venezüela’sıyla ilişkilerini özel olarak kurguladı.

Küba, hangi alanda başarılıysa bunu sosyalizme borçlu

1990 sonrası ablukası Küba’yı özellikle yeşil tarıma yönlendirdi. Bugün sürdürülebilir kalkınmada birinci olmasını buna borçlu. Küba çevre dostu tarımı, kent tarımını özel olarak destekliyor.

Abluka ve sosyalizmi geliştirme hedefi Küba’yı insani gelişme için yatırım yapmaya yöneltti. Sosyalizm insan demektir ve insani gelişmeye yapılacak yatırımlar sosyalizmin karakterini oluşturur. Böylece çevre konusuyla birlikte, sağlık ve eğitimde de dünya birinciliğine oturdu. Bugün dünyanın en verimli sağlık sistemi Küba’da. Dünyanın en etkili okuma yazma programı (“yapabilirim”) Küba’nın eseri. Küba bütün aşılarını kendisi üretiyor. 100’den fazla ülkede Kübalı sağlıkçı ve eğitimciler hizmet veriyor. Dünya Bankası bile Küba sağlık sisteminin birincilik konumunu onaylıyor. UNESCO “yapabilirim”i bütün ülkelere örnek gösteriyor.

İnsanlık Küba’ya borçlu

Sosyalizmi tercih etmemiş olsaydı Küba’nın herhangi bir üçüncü dünya ülkesinden hiçbir farkı olmazdı. Küba sosyalist olduğu için başarılı, bağımsız, eşit ve onurlu.

Ancak insanlık da Küba’ya ve Küba halkına çok şey borçlu. Dünyada acaba kaç halk 55 yıldır kesintisiz sürdürülen bir ablukaya bütün mütevazılığıyla dayanabilirdi. Küba halkı bunu başardı.

Küba bütün olanaksızlıkların içinden sosyalizmi çıkardı, yaşattı. Bundan sonra başına ne gelirse gelsin, şimdiye kadar yaptıkları insanlığın sosyalizm mücadelesindeki yolunu pırıl pırıl aydınlatacak. Kıymetini bilmek gerekir.

Bütün başarılarına rağmen Küba önemli sorunlarla boğuşuyor

Abluka Küba halkını çok yordu. Dile kolay. Kesintisiz 55 yıl. Gündelik yaşamdaki pek çok tüketim maddesinin karşılanması konusunda hala sıkıntılar yaşanıyor. Bir dönem benzin olmadığı için, traktörler depolara çekildi, tarlalar kara sabanla sürüldü. Suları dezenfekte edecek klor ithalatı ABD tarafından engellendiği için bağırsak enfeksiyonları salgın yaptı. Otobüs kuyrukları bütün zamanların en önemli sorunu. Kübalıların zamanı en çok işe gidiş gelişle geçiyor. Hastanelerde tıbbi malzeme bulunamadığı için ameliyatların yapılamadığı oldu. Konut açığı hala devam ediyor. Devlet her vatandaşa parasız konut verme sözünü yerine getiremiyor. Bütün bunlar sosyalizmde inat etmenin, emperyalizme teslim olmamanın faturası olarak dayatılan ablukanın yarattığı sorunlar.

Küba son 10 yıldır sorunlarını çözmek için piyasacı ilişkilere kısmi derecede izin veren bir yapılanmaya gidiyor. Kaçınılmaz olarak Küba vatandaşlarında bireyci bir ideoloji gelişiyor. Yüksek eğitimli Küba halkı devletin verdiği işi beğenmeyebiliyor. Bir hekim, Dolar bahşişi toplamak için otelde garsonluk yapmayı tercih edebiliyor.

Bunlar piyasanın kaçınılmaz sonuçları. Küba devlet yönetimi sorunların farkında olarak, bir tür geçiş dönemi planlıyor. Sovyetlerin, 1920’lerde yaşama geçirdiği NEP politikası gibi. Küba yönetimi bu riski halkla birlikte üstleniyor. Bütün siyasi kararlar halkla birlikte alınıyor.

Küba’nın bu mücadelede kaybetme ihtimali şüphesiz var. Ancak kazanma ihtimalini daha güçlü kılan halkın siyasete katılımının özellikle planlanmış olması.

Ne diyelim: Küba’mız kutlu olsun. Küba yol göstermeye devam etsin. Küba’nın yoluna girelim. Sosyalizm mücadelesini kendi memleketimizde yükseltelim. Onun bunun peşine takılmayalım. Yolumuzu şaşırmayalım. 2016 böyle yaşansın. Bu, Küba’ya, dostlarımıza, halkımıza vereceğimiz en büyük yeni yıl armağanı olacaktır. Küba devrimi dünya sosyalizm mücadeleleri gelişirse yükselir.