İtalya’da hastalanmak artık büyük risk. Ekonomik kriz döneminde vatandaşın ödediği konut vergilerini 2016’dan itibaren kaldıracağı müjdesi veren başbakan Matteo Renzi, hemen ardından sağlık bütçesinde 13 milyar avroluk bir kesintiye gitti. Sağlık hizmetlerinde özelleştirmenin sınırlarını genişleten hükümet, bakanlık adına aile hekimlerine ilettiği genelgede, doktorların hastalarına “koruyucu amaçlı” reçete yazmaları durumunda işten çıkarılacakları, haklarında soruşturma başlatılacağı ve para cezasına çarptırılacakları mesajını verdi.
Hastaların, özellikle dar ve orta gelir grubuna ait vatandaşların bundan böyle tedavi olamayacaklarına dikkat çeken aile hekimleri, bu uygulamayı “büyük bir trajedinin başlangıcı” diye yorumluyor. Sağlık hizmetlerinde bütünüyle özelleştirme siyaseti güden hükümet, doktorları “koruyucu tıp” adına gereksiz reçeteler yazmakla eleştirirken, özelleştirme politikasına kılıf arıyor.
GEREKSİZ REÇETELER BAHANESİ
CittadinanzaAttiva’da hasta haklarından sorumlu Tonino Aceti, “gereksiz reçeteler” bahanesiyle Renzi’nin “konut vergilerini kaldırarak devrim yaptık” diye açıklamada bulunmasını ve hemen ardından 13 milyar avro tutarında kesintiyle 208 reçeteyi sağlık hizmetlerinden silmesini ikiyüzlü bir siyaset diye niteliyor. Bu tercihte hedef ortada; kasası boşalan İtalya, vergileri silmek adına, vatandaşın hastalanması ya da hasta olma riski karşısında önleyici tıbbi hizmetlerden yararlanmasının önünü kesti.
Bu karanlık tablo, parası olana tedavi hakkı tanırken, gençler arasında işsizliğin yüzde 50’lere tırmandığı ülkede dar gelirli kesimlerin hastalanmaları durumunda tedavi görmelerini engelliyor. Özel sağlık sektörü ve sağlık sigortası şirketlerinin önünü açan bu uygulamayı merkez sağın yerine merkez solu temsil eden Renzi hükümetinin hayata geçirmesi de başka bir soru işareti.
RENZİ MASAL ANLATIYOR
Geçtiğimiz günlerde televizyon ekranlarında halka masallar anlatan Matteo Renzi, son üç ayın rakamlarına dayanarak işsizliğin özellikle gençler arasında azalmaya başladığını dile getiriyordu. Jobs-Act çerçevesinde kısa süreli “işe alımları” “işsizliğin düzelmesi” şeklinde yorumlayan Renzi, birkaç yıl öncesine kadar yoksullar ve mültecilerin devam ettiği “sosyal polikliniklerin” yolunu artık İtalyanların da tutmaya başladığından hiç söz etmiyor.
Milano Gönüllü Doktorlar Derneği’nden Sergio Santini milyonlarca İtalyan vatandaşının temek sağlık hizmetlerinden yararlanamaz durumda olduğunu vurguluyor. Böylesi bir ortamda ulusal sağlık sisteminin çözülmesinin tedavi olunabilmesini olanaksız kılacağını anlatıyor. Derneğin Milano’nun çeşitli semtlerinde kurduğu seyyar polikliniğe her gün yüzlerce kişi başvuruyor. 2012 yılına kadar derneğe çoğunlukla mülteciler başvururken 2012’den bu yana İtalyanlar da gönüllü hekimlerin yolunu tutuyor. Özellikle işsizliğin dev boyutlara ulaştığı güneyden gelen hastalar arasında psikiyatrik kökenli rahatsızlıkların öne çıktığını anlatıyor Santini.
Savaşların sürdüğü ülkelerde seyyar hastaneler kuran Emergency de, İtalyan şehirlerinde yoksul İtalyanlara sağlık hizmeti vermeye başladı. Günde 300 hastaya bakan Emergency’nin seyyar poliklinikleri şimdilik güneyde Palermo, Marghera, Polşstena, Reggio Calabria, Castelvolturno, Napoli ve kuzeyde Bologna’da hizmet veriyor. Geçtiğimiz ağustos ayından bu yana Emergency, Milano’da da özel sektöre gidemeyen hastalara destek vermeye başladı. Emergency’nin İtalya sorumlusu Andrea Bellardinelli, Milano’da hizmet verdikleri hastaların yüzde 6’sının İtalyanlar olduğuna vurgu yaparak, bu rakamın gitgide artığını aktarıyor. Birçok ailede tedavi göremeyen anne babalar, doktora bir tek çocukları için gitmeleri, gönüllü hekimlerin herkese yardımcı olamaması, yolsuzluk ve özelleştirme politikalarının sonucu erozyona uğrayan ulusal sağlık sistemi, bu trajik tabloda ilk göze çarpanlar.
Kuzeyin başkenti Milano’da 1959’dan bu yana yoksullara hizmet veren Opera San Francesco yardım kuruluşunda 1996’dan bu yana başvuranların sayısı dört katına çıkarak 10 bin 957’den 40 bin 188’e tırmandı. Yılda 560 bin yoksula sağlık hizmeti vermeye çalışan dernek, İtalya’da yoksulluğun ulaştığı tablonun aynası.