Türkiye dünyanın en katı tütün yasasına sahip ülkelerinden birisi.
2008 tarihli yasa sigara içmeyi neredeyse her yerde yasaklıyor. Dinlemeyenlere ağır para cezaları var.
Sigaraya her yıl enflasyon oranının üzerinde zam yapılıyor. Sigara fiyatıyla da el yakan bir meta.
TV’lerde dumanını görmek mümkün değil. Sigaraya dalalet eden herhangi bir iz söz konusu olduğunda neredeyse tüm ekran buzlanıyor.
Erdoğan kimin elinde sigara, cebinde paket görse el koyuyor. Bir daha içilmeyecek diye ağır talimat verip, söz alıyor.
Sigara karşıtlığı milli değerlerimizin en tanımlayıcı özelliği ve bağımlılığı da şuursuzluğun, çürümenin göstergesi sayılıyor.
Sigara önemli bir halk sorunu, tamam. Sigaraya karşı savaş açılmalı, tamam. Ama olmuyor işte. Sigaracılar yasak dinlemiyor. Nedeni çok basit: Sigarayla mücadele etmek için sigaraya başlamaya neden olan sosyal, ekonomik faktörleri (işsizlik, yoksulluk, eğitimsizlik gibi) ortadan kaldırmak gerekiyor. Böyle yapılmadığında yasaklar bu zararlı maddeye duyulan merakın artmasına bile yol açabiliyor.
Aşağıdaki grafikte de görüldüğü gibi Türkiye OECD ülkeleri arasında günlük sigara içicilerinin (15 yaş ve üzeri nüfus için) en yüksek olduğu ikinci ülke.
