"Her şey ortada nasıl hala AKP’yi destekliyorlar" naifliği artık bir zafiyetin ifadesinden başka bir şey değildir. İdeolojik bir netlik ve açık bir tavırdan bahsediyorsak, AKP karşıtı hareketin çizgiyi nereye çektiği net olmalıdır. Çizgi, anlamaktır, karar vermektir, yalpalamamaktır.

Artık herkesin kendi gerçekleri var. Bir kurşun kafadan girip boyundan çıkmıştır. Polis kurşunudur. İste gerçek bu ama Gerçekler yetmez. Gerçek Soma ise başbakan da onun başbakanı. Gericilik "Gezi" düşmanlığıyla sekil bulmaya başlayan politik söylemini, kendini Tayyip'e siper etme misyonuna dönüştürmüştür. Bu durum düzen cephesinin büyük başarısıdır.

Gerici ideolojilerin sermaye iktidarının güdümünde nasıl saldırganlaşabileceği Türkiye tarihinin birçok kesitinde görüyoruz. Gericilik yeri geliyor Behice Hanimlarin karşısında yobazlık yapmayı, Denizlerin karşısında Amerikancılığı, Madımak yanarken barbarlaşmayı, işçilerin karşısında patron şakşakçısı olmayı gerektiriyor. Dönüştürmek için gerçekler yetmiyor.

Gerici ideolojiler düzen cephesinde meşruiyet kaybı hissedildiği anda "yönetenlere, yönetebilme gücünü" bahşeder. Devletli siviller kendilerine makam, mevki seçer, devletleşir.

Ve şu anda...

AKP’nin hedefiyiz. Dağınık ve hedefsiz muhalefet, baş edilemeyen yönsüz direnç... Artık rahatsız olunması gereken tek durum bu değil. İktidarın gölgesinde kendini mutlu ve güçlü hisseden gericilik. Politik dilini ve aklini netleştirmiş, hedefi belli ve barbarlaşmış bir kitle... İçerisine büyük emekçi yığınları alan bir kitle.

İlk defa görmüş gibi bakmamıza gerek yok. Korkuya ve ümitsizliğe kapılmaya gerek yok. Naif duygularla kendimizi üzmeye gerek yok. "Nasıl bu kadar kotu oluyorlar?" cevabi çok açık, sermaye düzeni.

İktidarın güdümündeki gericiliğe karşı, sosyalist ideolojinin kök saldığı, "değişim" fikrinin devrimci siyasetle buluştuğu genç, dirençli bir kuşak şart. Güncel ve tarihsel görevlerin kesişimi kitleselleşmek tek çıkış yolu. Kavgaya yon verebilmek için... AKP’nin kötülerine kök söktürmek için...