Ve Livaneli, “Özgürlük” melodisinin Vodafone reklamlarında kullanılmasını durdurdu.
Sözleri Paul Eluard’a ait olan, aynı adlı şiirden bestelediği parçayı sahiplenen, dilden dile yayan insanların, eser üzerinde haklarının olduğunu kabul eden Livaneli, reklam cıngılı olarak kullanılmasına izin vermesinde yanlış bir şey görmediğini bir kez daha belirtmesine karşın, “Ama patron sizsiniz. Bu parçalar benden çok size ait. Madem ki istemediniz ‘Özgürlük’ artık kullanılmayacak” diyerek, reklamın kaldırılmasını istediğini açıkladı.
Livaneli, Vatan gazetesindeki yazısında, “hümanist sanat yaratısı” terimini kullandığı bazı örneklerle, geniş kitlelere, özellikle de “yoz sayılan” gençlere yapıtların ulaşmasından kaçınmanın doğru olmadığını söyleyerek, gelen eleştirilere katılmadığını ifade etti.

Livaneli’nin Eluard’ın şiirini de “hümanist sanat” kategorisine koyması bir yana, “gün geldi, Özgürlük bestesi, bütün televizyonlardan reklam müziği olarak bangır bangır çalınır oldu. Ezgi, milyonlarca kişinin diline takıldı, birçok genç bizim müziğimizi ve Eluard’ı , Nâzım’ı, Orhan Veli’yi bu ezgi yoluyla keşfetti” demesi, şaşırtıcıydı. Ona göre, Livaneli’nin ve bestelerinin yasaklarla dolu bir mücadele sürecinden geçip, reklamlarda kullanılır bir hal almasına sevinmek, “şarkılarımız Türkiye’yi fethediyor” demek gerekiyordu. Ama madem ki bunu anlayamayıp üzülenler vardı ve onlar da kendi açılarından haklıydılar, oturmuş düşünmüş, ajansını arayıp, “kimseyi üzmek istemiyorum” demişti.

Livaneli’nin, “Özgürlük” parçasını sattığını söyleyenlere, “it oğlu it, sen de yap sen de sat” yanıtını vermesinin üzerinden çok kısa bir süre sonra, eserin gerçek sahibinin, ya da kendi deyimi ve bakış açısıyla “patron”un, bu tepkiyi gösterenler olduğunu kabul etmesi, biraz geç anlama olarak yorumlanabilirse de, meydanın o kadar da boş olmadığının görülmesi açısından önemliydi.
(soL - Haber Merkezi)