İzmir'in Kınık İlçesi'nde Cumalıköy Mahallesi'nde bir zeytinliğin içinde yaşamaya ve tutunmaya çalışan mevsimlik tarım işçileri yaşadıklarını soL'a anlattı. Türkiye'nin her yerinde olduğu gibi, Kınık'taki mevsimlik tarım işçilerinin payına da güvencesizlik, ayrımcılık, sömürü, yoksulluk ve ölüm düşüyor. 

Yurdun pek çok köşesinde olduğu gibi Kınık'taki tarım işçilerinin de sürekli bir işleri, sosyal güvenceleri yok. Nisan ayından itibaren çalışmaya başladıkları için çocuklarının da eğitim devamlılığı mümkün olamıyor. Bunlar önemli sorunlar olmakla birlikte, görüştüğümüz tarım işçileri en çok horlanmayı, ayrımcılığa uğramayı içlerine sindiremiyorlar. İster Kürt, ister Roman olsunlar, çalıştıkları yerlerde sürekli ayrımcılığa uğradıklarını, hiçbir somut veri olmaksızın hırsızlıkla ve daha bir çok olumsuzlukla suçlandıklarını anlatıyorlar. 

İzmir’in Kınık İlçesi'ne bağlı Cumalıköy Mahallesi'nde bir zeytinliğin içine “konan” tarım işçileri, yakınlarındaki Cumalıköy’ün içinden geçen derenin ilaçlanmamasından dolayı çocukların sürekli hasta olduğunu, yerleştikleri yerin kötülüğü ile birlikte en büyük sorunlarının bu olduğunu dile getiriyorlar.

Kınık'taki tarım işçilerinin istekleri oldukça basit: Kınık–Soma karayolunun diğer tarafında, köy merası olarak bomboş bir arazi olduğunu, bu arazinin İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından 50-60 aile için 12-16 metrekarelik prefabrik konutlar olarak düzenlenmesini istiyorlar. Bu konutlarda sürekli su ve güneş enerjisi olursa, 6 aylarını geçirdikleri bu yerde daha sağlıklı koşullar altında yaşayabileceklerini anlatıyorlar.

Çocukların eğitim sorununa da değinen tarım işçileri, 50-60 hanenin okul çağında en az 70-80 çocuğu olduğunu belirterek, bu çocukların Kınık’a veya uygun bulunacak başka bir yere eğitim için sabah-akşam taşınmalarını talep ediyorlar.