BM Güvenlik Konseyi üyeleri Suriye'yi sallayan olayları yorumlama konusunda birbirlerine düşüyorlar. Bir yanda Fransa, İngiltere ve ABD ülkeyi, “Arap Baharı” nın arkasından bir devrimin sallıyor olduğunu ve devrime karşı kanlı bir şekilde önlem alındığını iddia ediyor. Öte yandan, Rusya ve Çin Suriye'nin ülke dışından gelen rastgele çatışan silahlı çetelerle baş ediyor olduğunu ve bu nedenle iki taraftan da sivil kayıplar verildiğini düşünüyor.

Bizim bizzat yaptığımız gözlemler de ikinci yorumu destekler durumda [1]. Yabancı çeteler tarafından saldırıya uğramış tanıkların gözlemlerini derledik. Bu tanıklar çetelerin Iraklılar, Ürdünlüler ve Libyalılardan, Peştulardan oluştuğunu ve bunu da aksanlarından anladıklarını söylediler.

Geçmiş aylarda, Esad yönetimine yakın bir dizi Arap gazetesi Libya İslamcıları Ordusu'ndan (IFGL) 600 ila 1500 arası sayıda savaşçının Suriye'ye sızdığını yazdı. Bu grup Kasım 2007'den beri Libya'da Libya'nın El Kaidesi olarak tanınıyordu. Kasım 2011 sonunda Libya basını Zintan milis kuvvetlerinin Usama Bin Laden'in [2] yakın arkadaşı olan ve Libya El Kaidesi'nin tarihi lideri Abdülhakim Belhac'ı gözaltına alma teşebbüsünü yazdı. Belhac, NATO'nun teşvikiyle Trablus'un Askeri Kumandanı idi [3]. Bu sahne Belhac Türkiye'ye gitmek üzere havaalanındayken cereyan etti. Son olarak, Türk gazeteleri Belhac'ın Türkiye-Suriye sınırındaki olduğunu da yazdı.

Bu gibi raporlar El Kaide ile NATO'yu uzlaşmaz düşmanlar olarak gören, birlikte çalışmayacaklarını düşünen kişilerce ciddiye alınmadılar. Raporlar, 11 Eylül 2011'den beri tekrarladığım, El Kaide savaşçılarının CIA servisinde olduğu tezini güçlendiriyorlar.

Kim doğruyu söylüyor?
Geçen hafta İspanyol gazetesi ABC, Daniel İriarte adlı fotoğrafçının günlük raporunu yayımladı. Bu gazeteci ülkenin kuzeyinde, Türkiye sınırının hemen yanında Özgür Suriye Ordusu (FSA) ile birlikte. Iriarte, “devrimin” nedenini kutsuyor ve “Esad rejimine” karşı söyleyebileceği en ağır sözleri sarfediyor.
Özgür Suriye Ordusu, politik şefi Yüzbaşı Riyad Esad'a göre 20 bin kişiden oluşuyor, ancak Suriyeli otoritelere göre ise birkaç yüz kişiler.

Ancak 17 Aralık 2011 tarihli Cumartesi baskısında Daniel Iriarte kendisini şok eden bir karşılaşmayı anlatıyor. FSA arkadaşları onu yeni bir saklanma yerine götürürken üç yabancı isyancıya rastlıyor: üç Libyalı [6].

Bunlardan ilki olan El Mehdi Hatari, El Kaide'ye katılmadan önce İrlanda'da yaşamış bir Libyalı. Libya savaşı sonunda, Abdülhakim Belhac tarafından komuta edilen Trablus Askeri Konseyi'nin iki numaralı tugayı olan Trablus tugayının komutanı yapılıyor. Bu görevinden istifa ediyor ve istifasının nedeni kimilerine göre Ulusal Geçiş Konseyi ile yaşadığı geçimsizlik, başkalarına göre ise İrlandalı karısına dönmek için İrlanda'ya geri dönmek istemesi [7]. Gerçek neden ise Suriye'ye gidecek olması.

Daha garibi bu kişi geçen senenin Haziran'ında, Türk gemisi Mavi Marmara'da Filistin yanlısı aktivistlerin arasında bir El Kaide üyesi var. Bir sürü gizli servis ajanı, özellikle ABD, “Özgürlük Filosu”na sızıyorlar [8]. Bu üye yaralanıyor ve İsrail'de dokuz gün hapsediliyor.

Son olarak, Trablus savaşında El Mehdi Harati, benim ve arkadaşlarımın da dahil olduğu uluslararası basının da kaldığı Rixos otelini kuşatan ve saldıran El Kaide grubunun komutanı. Otelin zemin katı Libya cemahiriyesinin ileri gelenlerinin sığınağı idi [9]. El Mehdi Harati Libya'daki Fransız yetkililerden talimatları almıştı.

El Mehdi Harati

İspanyol fotoğrafçının rastgeldiği ikinci Libyalı ise Abdülhakim Belhac'ın yüzbaşısı Kikli Adem idi. Takma adı Fuat olan üçüncü Libyalı'nın kimliğini ise Daniel Iriarte belirleyemedi.

Iriarte'nin ifadesi haftalardır Suriye karşıtı Arap basınının iddia ettikleri ile uyum gösteriyor: Özgür Suriye Ordusu Libya'daki El Kaide'den en az 600 “gönüllü” tarafından yönetiliyor [10]. Bu operasyonun tamamı Abdülhakim Belhac'ın kendisi tarafından ve Erdoğan hükümetinin yardımı ile yürütülüyor.

Esad karşıtı günlük gazete olan ABC neden özel bir elçinin NATO tarafından kullanılan mide bulandırıcı metodlarını aydınlatan ve Suriye hükümetinin de tezi olan hükümetin silahlı destabilizasyonuna dair bir tanıklığı yayınlasın? Gerçek şu ki, bir hafta boyunca uygarlıklar çatışması fikrini öne sürenler İslamcı köktencileri “özgür dünya” stratejisini içeren bir düzeneğe karşı sinirleniyorlardı.

CNBC Misafir Blog'unda [11] yazan İspanya Eski Başbakanı Jose Maria Aznar, 9 Aralık 2011'de Abdülhakim Belhac'dan Madrid'de 11 Mart 2004 saldırılarılara dair şüphelenildiğini yazdı. Bu saldırılar Aznar'ın siyasi kariyerine son vermişti.

Aznar'ın bu beyanı Kudüs Halkla İlişkiler Merkezi'nden arkadaşlarının müdahelesi ile el ele gidiyor. Bu merkez BM'nin eski İsrail elçisi tarafından yönetiliyordu [13]. Aznar'ın bu arkadaşları, Kuzey Afrika'da İslamcılara güç vermek şeklindeki halihazırdaki CIA stratejisi hakkındaki çekincelerini açık olarak ifade ediyorlardı. Eleştrileri, hem Müslüman Kardeşler'in gizli örgütlenmesine karşı hem de iki Libya'lı kişiye karşı : Abdülhakim Belhac ve arkadaşı Şeyh Ali El Salabi'ye idi. El Salabi Libya'nın yeni lideri olarak değerlendiriliyor [14]. Bu iki adam da Libya'da Katar'ın pençeleri olarak değerlendiriliyor [15]. Şeyh Salabi Libya'daki El Kaide'ye 2 milyar dolarlık Katar fonu dağıtmıştı [16].

Dolayısıyla, geçen onyıl boyunca gizlenen karşıtlık tekrar su yüzüne çıktı: Usame Bin Ladin tarafından beslenen savaşçılar, Afganistan'daki ilk savaştan itibaren 11 Eylül saldırıları süreci de dahil olmak üzere ABD'nin stratejik ihtiyaçları doğrultusunda savaşmayı hiçbir zaman bırakmadılar. Ancak buna rağmen Batılı liderler tarafından amansız düşmanlar olarak tarif edildiler.

Büyük ihtimalle Aznar'ın ve Kudüs Halkla İlişkiler Merkezi'nin itirazları NATO tarafından geçersiz kılınacak, tıpkı AFRICOM komutanı General Carter Ham'in itirazları gibi. Libya savaşı başladığında Irak'taki ABD askerlerini kesmeye giden cihadcıları korumak zorunda kaldığında küplere binmişti.

Gerçeklerden kopuk bir biçimde BM Terörizm Karşıtı Komitesi ve ABD Dışişleri Bakanlığı kara listelerinde Abdülhakim Belhac ve Şeyh Salabi'yi tutacaklar. Her devletin bu kişileri sınırlarından içeri girdiklerinde tutuklamaları da yükümlülükleri olarak görünecek.

Thierry Meyssan

[1] “Lies and truths about Syria”, Thierry Meyssan, Voltaire Network, 28 Kasım 2011.
[2] "Libya’s Powerful Islamist Leader," Babak Dehghanpisheh, The Daily Beast, 2 Eylül 2011.
[3] “How Al Qaeda men came to power in Libya”, Thierry Meyssan, Voltaire Network, 7 Eylül 2011.
[4] "Once NATO enemies in Iraq and Afghanistan, now NATO allies in Libya," Webster G. Tarpley, Voltaire Network, 24 Mayıs 2011.
[5] "Syria’s opposition, rebels hold talks in Turkey," Şafak Timur, AFP, 1 Aralık 2011.
[6] "Islamistas libios se desplazan a Siria para "ayudar" a la revolución," Daniel Iriarte, ABC (İspanya), 17 Aralık 2011.
[7] "Libyan-Irish commander resigns as deputy head of Tripoli military council," Mary Fitzgerald, The Irish Times, 11 Ekim 2011.
[8] “Freedom Flotilla: The detail that escaped Netanyahu”, Thierry Meyssan, Voltaire Network, 8 Haziran 2010.
[9] “Thierry Meyssan and Mahdi Darius Nazemroaya under death threat in Tripoli”, Voltaire Network, 22 Ağustos 2011.
[10] "Libyan fighters join "free Syrian army" forces," Al Bawaba, 29 Kasım 2011.
[11] "Spain’s Former Prime Minister Jose Maria Aznar on the Arab Awakening and How the West Should React," CNBC.com., 9 Aralık 2011.
[12] “March 11, 2004 in Madrid: Was it really an Islamist attack?”, Mathieu Miquel, Voltaire Network, 28 Kasım 2009.
[13] "Diplomacy after the Arab uprisings," Dore Gold, The Jerusalem Post, 15 Aralık 2011.
[14] "Meet the likely architect of the new Libya," Marc Fisher, The Washington Post, 9 Aralık 2011.
[15] "Libyans wary over support from Qatar," John Thorne, The National (United Arab Emirates), 13 Aralık 2011.
[16] John Thorne, op. cit.