Kafamızı çevirsek yetmez! Nereye bakarsak bakalım her yer kan, acı, katliam, ölüm değil mi?

Gözümüzü kapatmak yetmez! Orada duruyor çünkü cansız küçük bedeni, hem siz de duymuyor musunuz zaten dalgaların sesini?

"Utanmak" yetmez! Çünkü rahatlatamayız artık taşlaşmış vicdanlarımızı, insanoğlu bu denli utanamaz zaten.

Utanmamak hiç yetmez! Sadece yüzleşmek yetmez çünkü. Yüzleşip sinirlenmek yetmez. Öfkemizin yönü nereye doğru var mı bilen?

Unutmak yetmez! Her unuttuğumuz da hatırlatırlar çünkü. Acımasızca hatırlatırlar. Kıra kıra hatırlatırlar, kanata kanata hatırlatırlar, bunlarla besleniyorlar çünkü.

Sorgulamak yetmez! Böyle başlar birçok şey ama yetmez, az kalır. Hem yolun başında neyi sorgulayacağını bilmen gerekir.

Tahlil etmek de yetmez! Doğru tahlil için bilmek gerekir. Hoş bilmek de yetmez ya bazen ama doğru tahlil için; yöntem bilmek gerekir, sistematik  düşünmek gerekir, toplum bilinci gerekir, psikolojiden anlamak gerekir, siyaset bilmek gerekir.

Ahkam kesmek yetmez! Zaten boş da bir iştir, boş insanların boş işi...

Kaçmak yetmez! Fırtına durmadan kaçabilir misin azgın dalgalardan? Yetmez zira mümkün değildir.

Bağırmak yetmez! Deli derler çünkü, "haykırmam" değil haykırmamız lazım.

"Şeker de yiyebilsinler" demek  yetmez! Şekerler için savaşmak gerekir çünkü, sadece "demek" yetmez...

Hiçbiri  tek başına yetmez!

Kafamızı döndürüp, gözümüzü açıp, kendimizle yüzleşip, daha önce olanların hepsini hatırlayıp, hepsini ayrı ayrı sorgulayıp, okuyup doğru bilgiye ulaşıp, tüm bunların birbiriyle, birbirlerinin bu kahpe düzenle bağlı olduğu tahlilini yapıp, ortaya irade koyup, milyonlarcamız örgütlenip hep bir ağızdan haykırmamız gerek; "Çocuklar ölmeyecek, şeker de yiyebilecekler artık "diye.

Barış istemek yetmez, barış için savaşmamız gerek! Artık...