Beni hor görme gardaşım

Cem Kaplan

Blog: Serbest Kürsü

İnsanlık yıllarca kendinden beklenilenlerle mücadele edip durdu. Kimi zaman ezildi kimi zaman öldü kimi zaman kandırıldı kimi zaman ise doğruyu bulma çabasına girdi. Evet, yıllarca hayatımıza dair sorularla boğuşup durduk peki bu düzenin merkezine insanlığı koyan bir sistem mümkün değimliydi?

Kapitalizm in en dibini yaşadığımız şu günlerde yeni bir yılın gelmesi bu sistemde elbette ki herkesi umutsuzluğa itecektir fakat insanlığın elinde olan çok büyük bir güç var oda örgütlenmek peki neye mi yarar ezilmemeye hor görülmemeye kendimize dair soruların arasında kaybolmamaya karşı koymaya yarar. Neyden mi bahsediyorum elbetteki sosyalizmin gerekliliğinden ve zorunluluğundan bahsediyorum. İnsanlığın silkelenip kendine gelme zorunluluğundan kedisine dayatılan vahşi yaşam koşullarını kabul etmemesinden bahsediyorum. Bunu yaşama geçirmek ancak insanlığın mutlak kurtuluşudur. Baksanıza hepimiz dünyanın bir köşesinde farklı dayatmalara karşı koymaya çalışırken bunu örgütlü bir zemine kavuşturmak olacaktır şüphesiz çözümümüz. Yaşattı bu coğrafya bizlere bu karşı koymaları aslında bu tohum tarihimizde yatarken ithal tohumlardan kurtulmanın tam sırası aslında. Bunca insancığın yönettiği bu sisteme uyum sağlama isteği yok aslında bu coğrafyanın insanında her başkaldırış her direniş bize birbirimize ihtiyacımız olduğunu gösterdi hep kurtuluşun tek başına olmayacağını ve bunun daha başlangıç olacağını haziranlardan ekimlere gidecek yolun dönemeçli amma açık olduğunu gösterdi bizlere. Peki, bunca baskıya bunca zulme hor görülmeye ne gerek var. Bu yaşanılası dünyada artık bizim zamanımız gelmedi mi sizce de?

Zaman sosyalizm zamanıdır. Nasılı neyi nedeni düşünmenin değil. Artık insanlığın geleceğini insanca mı yaşayacağını; yoksa vahşi kapitalizmin esiri olarak mı yaşayacağının karar zamanındır. İradeyi örgütlülükten yana koymanın zamanıdır âmâsız fakatsız ne istediğini söyleme zamanıdır. Hor görülmeme zamanıdır.

Aşık Veysel in dizeleri özetler belki de bu durumu en iyi:

Beni hor görme kardaşım
Sen altınsın ben tunç muyum
Aynı vardan varolmuşuz
Sen gümüşsün ben sac mıyım

Ne varise sende bende
Aynı varlık her bedende
Yarın mezara girende
Sen toksun da ben aç mıyım

Kimi molla kimi derviş
Allah bize neler vermiş
Kimi arı çiçek dermiş
Sen balsın da ben çeç miyim

Topraktandır cümle beden
Nefsini öldür ölmeden
Böyle emretmiş yaradan
Sen kalemsin ben uç muyum

Tabiata Veysel aşık
Topraktan olduk kardaşık
Aynı yolcuyuz yoldaşık
Sen yolcusun ben baç mıyım