Domuzlar Körfezi: İnsanlığın zaferi

ANTONIO E. PARIS
Filipinler Komünist Partisi (PKP-1930) Genel Sekreteri -
ABD’nin ‘Domuzlar Körfezi’ fiyaskosunun 49. yıldönümü üzerine, 19 Nisan 2010

Bugün, 19 Nisan 2010, Küba halkının ABD’nin solucanlarını Domuzlar Körfezi’nde hezimete uğratmasının 49. yıldönümü. Her yerde ilerici insanlar ABD emperyalizmine Latin Amerika’da ilk ciddi yenilgiyi tattıran Küba halkının kahramanlığını saygıyla anıyor.

“Baba-II” filminde, devrim öncesi Küba’yla ilgili ilginç göndermeler vardı. Kısa bir bölüm, 1958 yılı Noel günü mafya babalarının ve diğer ABD’li büyük gangsterlerin Havana’daki toplantısına ayrılmıştı. Toplantının amacı Küba ‘operasyonları’nın ilerletilmesi, yani kumar, uyuşturucu ticareti, fuhuş, kaçakçılık ve diğer işlerin arttırılması idi. ABD yeraltının en korkunç unsurları Batista kleptokrasisinin onay ve korumasıyla Küba’daki ‘işleri’ yürütüyorlardı. Sözü geçen filmdeki bu kısa bölüm Fidel’in devrimci kuvvetlerinin günbegün ilerlediği bir zamanda başkanlık sarayında Batista’nın Havana’ya kaçan mafyanın capo-di-tutti-capo’suna ve diğer ABDli yeraltı baronlarına verdiği yeni yıl partisinde sone erer
Küba halkının sömürücüleri için 1959’un ilk günü Küba halkının devrim zaferini kabul etmek kolay olmadı. Kübalı feodal beyler ve Batista’nın sahte cumhuriyetinin görevlileri ABD’ye kaçtılar ve derhal Küba’daki eski topraklarını ve diğer işletmelerini geri almak üzere planlar yapmaya başladılar. ABD’deki mafya da onların komplo planlarına dahil oldu. Onlar da eski kumarhanelerini ve hipodromlarını geri almak ve de uyuşturucu ağlarını ve fuhuş ortaklıklarını yeniden inşa etmek arzusundaydılar. Sınır dışı edilen din adamları da mafyadan gelen bağışlara yeniden kavuşmak için onlara katıldılar

Komplonun genel koordinatörü CIA’ydi. ABD’den Guantanamo’daki üssünden çıkmasını talep etmeye cüret eden ve suyunu ve elektriğini keserek üssü fiziksel olarak izole etme küstahlığını gösteren Castro hükümetini devirmek istiyordu. Gelmiş geçmiş tüm Filipinler hükümetlerinin işbirlikçi tutumlarından farklı olarak, Fidel Castro hükümeti ABD güçlerinin varlığı karşılığında ‘ödenek’ ya da ‘yardım’ için yalvarmıyordu. Yankilere basitçe ‘defolun’ diyorlardı. Fidel Castro, Gloria Macapagal-Arroyo’dan (GMA) ve daha önceki ABD uşaklarından farklı olarak ulusal egemenlik ve toprak bütünlüğünü satışa çıkarmadı.

GMA ve seçimlerde Filipinler devlet başkanlığına oynayıp seçildikten sonra seçim vaatlerini asla yerine getirmeyen tüm soytarıların aksine, Fidel Castro derhal ulusal bağımsızlık ve demokratikleşmeyi güvence altına alan 1959 Ocak programını (Moncada Programı) hayata geçirmek üzere adım attı. Bizim ülkemizi yöneten toprak ağalarının ve kompradorların aksine, Fidel Castro ikirciksiz bir şekilde 17 Mayıs 1959’da Tarım reformu yasasını yürürlüğe koydu. Bu yasayla Küba’nın en verimli topraklarını oluşturan yerli ve yabancı büyük toprak sahiplerine ait topraklar Küba köylü sendikasına devredildi. Küba devrimi orduda da bir dönüşüm yarattı. Sömürücü sınıflardan gelen ve ABD eğitimli birliklerin yerine sendika ve köylü örgütlerinin liderlerini eğiterek orduya subay tayin etti.

Kudurmuş yanki başkanı Dwight Eisenhower 17 Mart 1960’da CIA’ye Küba’yı istila etmek üzere bir paralı ordu hazırlaması emrini verdi. Paralı askerler daha çok Miami ve New York’tan işe alındılar. Ama Guatemala, Panama ve Venezuela’dan olanları da vardı. Esas olarak Retalhuleau, Trax, Alcon ve Garrapatenango’daki ABD paraşüt birliği üslerinde ve ABD kuklası Miguel Ydigoras Fuentes’in yönetimindeki Guatemala’da eğitildiler.

JFK’NİN MELEKLERİ: SOLUCANLAR
Bu sırada John F. Kennedy ABD başkanlığına seçildi. Hummalı istila hazırlıkları sürüyordu ve Kennedy kardeşler bu hazırlıkları en ince ayrıntıyı planlayacak şekilde devam ettirdiler. İki düzine ABD uçağıyla bir paralı hava kuvveti oluşturuldu. Bu kuvvetin mürettebatı kasap Anastacio Somoza’nın yönetimindeki Nikaragua’da Puerto Cabezas’da eğitildi. Paralı bir deniz kuvveti ABD sömürgesi Porto Riko’nun Juloba Sahili ve Viequez Adası’nda eğitildi. Üst düzey askeri liderleri ABD’nin Virginia eyalatinde Norfolk’daki piyade üssünde ve Louisiana eyaletinde New Orleans’daki deniz üssünde eğitildiler. Baş soytarılar Jose Miro Cardona ve Tony Varona’nın yönetimindeki ‘geçici hükümet’ Miami’ye yakın Oppalocka Hava Üssü’nde CIA tarafından eğitildi.

Toplam 2000 Kübalı paralı asker istila için eğitim gördü. 3000 haydut ve diğer karşı devrimciler Küba içinde istilacıların yedek kuvveti olarak CIA tarafından desteklendiler. İstila kuvvetinin liderleri ve subayları 191 eski büyük latifundist ve toprak ağası, 149 eski sanayici ve büyük komprador, 194 Batista ordusu görevlisi, 236 Batista bürokratı, 82 ABDli ulusüstü şirket yöneticisi, 112 kumar ve suç baronu ve 179 zengin çocuğundan müteşekkildi.

“PLUTO OPERASYONU”.
JFK’nın onay vermesiyle Pluto Harekâtı adı verilen işgal 15 Mart 1961’de başlatıldı. Gün doğmadan paralı ordunun hepsinde “Küba” ibaresi olan uçakları Nikaragua’daki Puerto Caberaz hava üssünden hareket ederek Küba’nın San Antonio de los Banos, Liberty City ve Santiago hava alanlarını bombaladı. ABD haber ajansları eş zamanlı olarak Fidel Castro’ya karşı bir askeri darbenin gerçekleşmekte olduğu ve Küba Hava Kuvvetleri’nin “demokratik düşünceli” pilotlarının kendi hava alanlarını bombaladığı haberini veriyordu.

Ne var ki Küba devrim önderliği işgal planlarına dair öncesinden uyarılmıştı. Bombalamadan birkaç gün önce Fidel Castro tüm iyi uçakların gizlenmesi ve hurda olanların belirgin bir şekilde pistlere yerleştirilmesi talimatını vermişti. Paralı pilotlar hurda uçakları vurdular ve devrimci Küba’nın çiçeği burnunda “Hava Kuvvetleri” esirgendi.

Esas çıkarmanın gerçekleştiği 17 Nisan 1961 şafağında, Küba “Hava Kuvvetleri” 2. Dünya Savaşı modeli uçaklarla topu topu 8 pilottan oluşuyordu fakat Pluto Harekâtını bozguna uğratmada bunların marifetleri hayati bir rol oynadı. CIA’in hesabına göre, paralı askerler Küba’nın savunulması olanaklı ve görece tecrit edilmiş bir bölümüne indirilerek burası 72 saat içerisinde işgal edilirken, bir yandan da JFK Amerikan Devletleri Örgütü’nü (OAS) “daha fazla kan dökülmesini önlemek” üzere Küba’ya askeri müdahalede bulunması için ABD’ye “yetki” vermeye ikna edecekti.

Bu amaçla CIA görece tecrit, bataklık ve sadece bir kıyı şeridiyle bağlantısı olan Orta Küba’da Domuzlar Körfezi’ni tercih etti. CIA, Playa Giron, Larga ve Galeta Redonda’ya çıkarma yapan işgalcilere devrimci güçlerin saldırmasını önlemek için Küba’daki terörist casuslarının kıyı yolunu kesmelerine güveniyordu.

PATRIA O MUERTE !
Solucanlar ve eğiticileri, Küba Hava Kuvvetleri’nin yumruğunun hala havada olduğunu bilmiyorlardı. 8 devrimci pilot, paralı askerlerin kullandığı 7 uçağı indirdi, birine hasar vererek dönüş yolunda Puerto Caberaz’da düşmesine sebep oldu, “Rio Escondido” adlı amiral gemisini ve çok sayıda çıkarma gemisini batırdı ve “Houston” adlı ABD gemisini de tahrip etti. 17 Nisan’da 8 uçağını kaybeden Puerto Caberaz’daki paralı havacılar, eğiticilerin ertesi gün yeniden hareket etme yönündeki emirlerine itaat etmediler.

18 Nisan günü, tilmizlerine cesaret vermek için 4 ABD’li eğitimci pilot Playa Giron’da toplanmış olan biçare solucanları korumak üzere yola çıktı. 4’ü birden Fidel Castro’nun havacıları tarafından vurularak düşürüldü. ABD’nin bunların CIA pilotları olduğunu itiraf ederek cenazelerini kabul etmesi çok zaman aldı. Havada korumasız haldeyken Küba devrimci kuvvetlerinin amansız takibine uğrayan 1000 solucan ve liderleri 19 Nisan 1961 günü saat 5’te Playa Giron’da teslim oldu.

CIA, ABD’nin yedekteki bir uçak gemisinde bulunan kuvvetleri devreye sokarak Küba’ya doğrudan bir saldırı düzenlemesi için JFK’yı izin vermeye zorladı. Fakat JFK, OAS’ın desteği olmadan böylesi bir CIA mağlubiyetinin ABD’yi daha fazla rezil edeceğini biliyordu. Verdiği bu ret yanıtı, sonunda CIA’in mafya-solucan komplosuyla ve kendi başkan yardımcısının (selefi olan Lydon Johnson’un) oluruyla suikaste kurban gitmesine mal oldu.

VENCEREMOS !
Playa Giron, o çıkarma sahası veya Domuzlar körfesiyle sınırlı olmayan bir zaferdi. Playa Giron zaferi tüm Küba halkının bir zaferiydi. “Pluto Harekâtı”, “Sessizlik Harekâtı”, “Trinidad Planı” ve “Cömert Harekât”ı içeren karmaşık bir planın ana saldırısıydı. “Sessizlik Harekâtı” Escambray Dağları’nda 3 bin haydut ve karşı devrimci için gizli bir havadan indirme harekâtıydı. Fidel Castro’nun karşı atağı, 80 bin kişilik bir halk ordusu örgütlemek oldu. Bunlar Escambray Dağları’nı taradılar ve 1800 haydut ve karşı devrimciyi öldürdüler veya ele geçirdiler.

“Trinidad Planı”, Pinos adasına paralı askerlerin saldırarak 5 bin karşı devrimcinin ve öteki tutsakların serbest bırakıldığı ve silahlandırıldığı bir harekâttı. Fidel saldırıyı savuşturmak üzere adayı ağır silahlar ile donattı. Nihayet “Cömert Harekât” ile Baracoa, Pinar del Rio, Camaguey ve Havana’da içeriden sabotaj saldırıları düzenlenecekti. Havana’da televizyon, radyo ve iletişim araçları ve Playa Giron’a giden tüm köprüler ana hedeflerdi. Ancak Küba devrimi uyumuyordu. Fidel Castro’nun ajanları yerli işbirlikçilerin arasına karıştılar ve kendi aralarında geleceğin bakanlar kurulu üyelerinin listesini çıkarmakta oldukları Siboney bölgesinde hepsini kıskıvrak yakaladılar.

Küba halkının bir bütün olarak Sessizlik Harekâtı, Trinidad Planı ve Cömert Harekât’ı engellemek için gösterdiği gayretler olmasaydı, Playa Giron zaferini kazanmak çok daha zor olacaktı.

Bir anlamda Playa Giron, tüm ilerici insanlık için bir zaferdi. İşgalci ABD pilotlarına karşı savaşırken ölen 2 devrimci pilottan biri, Carlos Ullos, Nikaragualı bir Sandisinista idi. Küba devriminin liderliği, Somoza Puerto Caberaz’ı tecrit ettiğinden beri Sandinistaların sızdırdığı bilgiler sayesinde bu işgal planından haberdardı. İşgale OAS’ın desteği, Şili’de Senator Salvador Allende’nin, Ekvador’da Velasco Ibarra’nın ve Meksika’da, Venezuela’da ve Panama’da ilerici liderlerin ihbarlarıyla engellendi. Sosyalist ülkelerin liderleri ve Asya ile Afrika’nın ilerici liderleriyle Domuzlar Körfezi işgalini mahkûm eden sesler yükseldi.

Playa Giron zaferi, sosyalist ülkelerin Küba’ya pek de yardım edemediği bir dönemde Küba’nın sosyalist tercihinin bir zaferi oldu. Dünya çapında anti-emperyalist mücadelenin ve sosyalist devrimin yeniden güçlendiği bu dönemde, Küba’nın sağlam durarak ve sosyalist tercihinden onur duyarak özgürlük, insan onuru ve toplumsal adalet yolunu aydınlatmasından ilerici halklar her yerde feyz aldılar.

Bu noktada Partido Komunista ng Pilipinas (Filipin Komünist Partisi, FKP-1930), Playa Giron zaferinin 49. yıl dönümünün kutladığı bugün, Küba Komünist Partisi’ne, Küba hükümetine ve Küba’nın devrimci halkına en sıcak tebriklerini ve en iyi dileklerini sunar.